Dood & Verderf – juni 2019: Batushka, Hate, Rammstein Apocalypse en meer

Dood & Verderf

Dit, lieve mensen, waren zes zware weken. Er kwam zo absurd veel toffe nieuwe metal uit, dat ik het nooit eerder zo moeilijk vond om de playlist terug te brengen naar een uur muziek. Het goede nieuws is daarbij gelukkig dat echt élke plaat in dit uur Dood & Verderf snoeihard raak is, van Amerikaanse elektronische metalcore via Poolse verboden blackmetal tot Rotterdamse punk-hardcore-metal-gabber-breakcore. Plus: de Buiten in Baroeg-tip, de Zwaar Aanbevolen-release. En de Haatplaat. Oh, de haatplaat. Laat dit een goede les zijn voor élke metalband ooit: nooit meer covers opnemen. Nooit meer. Nooit. Meer.

Hate - Seventh Manvantara (Auric Gates of Veles)

Het is natuurlijk ook niet leuk om in Polen te wonen. De eeuwige invloed van de katholieke kerk, een conservatieve regering, een geschiedenis waarin je altijd gepest bent. Nu kun je met die woede veel naars doen, maar het Poolse Hate dacht vermoedelijk: weet je wat, we gaan uit therapeutisch oogpunt absurd agressieve metal maken. Dat doen ze sinds 1991, Auric Gates of Veles is alweer hun elfde album, en sinds kort zitten ze comfortabel in de het Slavische mysticisme als inspiratiebron voor hun teksten. Tsja, je moet toch wat, als je al dik twintig jaar niet meer overheerst wordt door andere landen. En je verstaat er toch niets van.

Sevent Manvantara, de 2e single van het album, is vooral enorm bruut en melodisch zéér interessant. Of, in de woorden van zanger & gitarist Adam "ATF Sinner" Buszko: “When it comes to guitar sound, it was meant to be a wall of sonic destruction with dark ambient elements in the background.” Sonische vernietiging, mij heb je.

Brand Of Sacrifice - Divinity (Godhand)

Nee, nee, nee, natuurlijk kan dit niet. Dit is een metalband die niet echt metal is, want ze spelen deathcore. Op het discussieforum van The Metal Archives was iemand zo dom om te vragen ‘hey guys why is Brand of Sacrifice blacklisted? i can't hear any reason for it’, waarna het antwoord van een van de regulerende kampbeulen nogal voor zich sprak: “It's pretty much straight up deathcore, the kind we don't accept.”

Maar goed! Divinity is gewoon een erg, erg brute tech-deathcoreplaat voor alle getormenteerde pubers - en ik! - die soms gewoon even boos willen zijn en een auto willen optillen, om daarna gewoon weer het verzameld werk van Dostojewski te lezen, vrees niet.

Lastig punt voor deze - Amerikaanse & Canadese, wat anders? - band is dat ze erg door de manga-serie Berserk geïnspireerd is, en daar zijn manga-puristen dan weer boos over, onder meer omdat Brand of Sacrifice in zijn merchandise karakters uit Berserk gebruikt. Sterker nog: zelfs de bandnaam is een concept uit Berserk. “The Brand of Sacrifice marks those anointed for the Invocation of Doom, a sacrificial ceremony in which those consecrated by the laws of causality transcend their humanity, resulting in the creation of an apostle or God Hand, as well as severing an apostle's last ties to humanity.”

Zwaar Aanbevolen

Full of Hell - Burning Myrrh / Haunted Arches (Weeping Choir)

“Het is de beurt aan Full Of Hell.” Wat je hoort, is de stem van Pim Kastelein, promovendus bij de economische faculteit van de Universiteit van Amsterdam, maar vooral hoofdredacteur van het online metalmagazine Zware Metalen. En hij is lyrisch. Ly-risch. Let op. “Voor het eerst in onze samenwerking stel ik voor om twee in elkaar overvloeiende nummers te draaien: Burning Myrrh en Haunted Aches.”

Want, zo vervolgt hij zijn vitriolen lofzang: “Ik volg Full of Hell nu al bijna een decennium, en ben van