Oparte o dzisiejszą Ewangelię Kazanie, rozważające potrójnym objawieniu, które przyniesie Duch Święty: o grzechu, o prawdzie i o sądzie.

W tym roku Niedziela „Dobrego Pasterza” zbiega się z moją 17 rocznica święceń i Prymicji. Mam wrażenie, że to mocno odcisnęło się na tej refleksji czyniąc z niej opowieść o marzeniu, o celu, który chciałbym osiągnąć.

Dzisiaj na bogato. Dwie homilie i do tego dwie różne. Tą konkretną do rodziców dzieci, które miały przyjąć chrzest. Z konkretnym życzeniem i wskazaniem zadania.

Tytuł jest trochę na wyrost i wynika raczej z refleksji po wygłoszeniu tej homilii. Ale jest w dzisiejszej Ewangelii zawarta sylwetka Piotra, która - chciałoby się - była punktem odniesienia dla kardynałów, którzy zbiorą się na konklawe. Czy moja myśl jest słuszna? - nie wiem na pewno, ale wierzę mocno, że sama z siebie mi do głowy nie przyszła.…

Homilia zasadniczo nie jest o tym, czego się spodziewamy. Jest o sakramencie pokuty. O prawdziwym cudzie Miłosierdzia.

Stara liturgia, podobnie jak nowa - odsłania przed nami tajemnice chrześcijańskiej tożsamości. Widać to w szczególny sposób w liturgii Wigilii Paschalnej, która szeregiem znaków zaprasza nas do refleksji nad tym co oznacza być Chrześcijaninem - uczniem Chrystusa Pana.

Bez Ewangelii, która odczytywał inny kapłan, za to w miarę możliwości w głębokim skupieniu na Eucharystii, jako najważniejszej tajemnicy dzisiejszego dnia.

Taki mam spostrzeżenie, że im bardziej wolny od grzechu jest człowiek, tym mniej potrzebuje potępiać innych. Widać rozumie, że eksponowanie cudzych upadków nie umniejsza jego własnych.

Homilia podczas Mszy przed nocną drogą krzyżową w parafii św. Jakuba Apostoła w Sośnicowicach

Kilka obserwacji i myśli w oparciu o Ewangelię o Synu Marnotrawnym.

Wychodząc od Mojżesza, który spotyka żywego Boga w płonącym krzewie, aż po milczącą i nienachalną obecność Boga w rzeczywistości naszego życia.

W okolicznościach niezwykłych i niecodziennych, w górskiej chacie, kilka słów o Ewangelii wypowiedziane do kursu zastępowych.

W Wielkim Poście nie chodzi o sam post. Post ma być narzędziem, z którego korzystamy dążąc do nawrócenia serca.

W dzisiejszej Ewangelii trochę pomijam temat belek i drzazg, żeby skupić się na sercu. Skoro to z niego czerpie się to, co wypowiadają usta, to wydaje się, że warto zastanowić się nad tym, co wypełnia moje serce. Dobrze zacząć od tego, że dla Pana Jezusa nie było jeszcze znane antagonizowanie serca i rozumu, które tak mocno wybrzmiało za sprawą reklam emitowanych niegdyś w telewizji. A potem zastanowić się chwilę nad tym jakimi treściami się karmię. W końcu „jesteś tym, co jesz”… czy jakoś tak.…

Odrobina wsłuchania się w Ewangeliczną naukę, która wywraca porządek rzeczy do góry nogami.