Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.
…
continue reading
Player FM - Internet Radio Done Right
14 subscribers
Checked 2h ago
추가했습니다 five 년 전
BNR Nieuwsradio에서 제공하는 콘텐츠입니다. 에피소드, 그래픽, 팟캐스트 설명을 포함한 모든 팟캐스트 콘텐츠는 BNR Nieuwsradio 또는 해당 팟캐스트 플랫폼 파트너가 직접 업로드하고 제공합니다. 누군가가 귀하의 허락 없이 귀하의 저작물을 사용하고 있다고 생각되는 경우 여기에 설명된 절차를 따르실 수 있습니다 https://ko.player.fm/legal.
Column Corné van Zeijl | BNR와 비슷한 콘텐츠
Hét zakelijke nieuwsprogramma van de Nederlandse radio. Presentatie: Thomas van Zijl. Elke dag een nieuwe editie online, en elke dag om 12.00 uur te horen op BNR Nieuwsradio.
…
continue reading
Presentatoren Diana Matroos en Art Rooijakkers gaan in gesprek met de hoofdrolspelers van de belangrijkste dossiers in Nederland.
…
continue reading
Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.
…
continue reading
Mark Beekhuis en Ben van der Burg gaan wekelijks in gesprek met spraakmakende experts over technologische ontwikkelingen en de impact op onze samenleving. Technologie is overal. In onze broekzak, om ons heen en soms zelfs op ons hoofd. De Technoloog duikt iedere week in een nieuw aspect van deze eeuwig fascinerende wereld. De Technoloog schuwt geen enkel onderwerp. Van AI naar ruimtevaart, van chips naar het metaverse en van mobiele telefonie naar ICT-recht. Hoe veranderen nieuwe regels de t ...
…
continue reading
BNR Perestrojkast is de enige echte podcast van BNR over Midden- en Oost-Europa. Van Praag tot aan Vladivostok, en van Riga tot Tbilisi. Elke 14 dagen een nieuwe, verse aflevering met grote, internationale onderwerpen.
…
continue reading
Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.
…
continue reading
Tech verandert onze wereld, in De Grote Tech Show (DGTS) hoor je hoe. Joe van Burik en Ben van der Burg spreken met innovatieleiders en analyseren de techwereld, van AI tot cybersecurity en social media tot quantumcomputers. Techpodcast De Grote Tech Show (DGTS) is dé techpodcast (en radioshow) voor iedereen die technologie en innovatie echt wil begrijpen. Over AI (of: kunstmatige intelligentie), chips, cloud, cyberveiligheid, social media, quantum en entertainment. Hier hoor je hoe technolo ...
…
continue reading
Iedere zaterdag selecteert de redactie van Met het Oog op Morgen de mooiste gesprekken van de afgelopen week.
…
continue reading
Voor tech-nieuws, van AI tot chips en cybersecurity tot social media, is Tech Update de eerste én de beste korte podcast. Elke ochtend én middag hoor je daarover Joe van Burik, Niels Kooloos, Maxim van Mil, Stijn Goossens of Rosanne Peters in enkele minuten.
…
continue reading
Player FM -팟 캐스트 앱
Player FM 앱으로 오프라인으로 전환하세요!
Player FM 앱으로 오프라인으로 전환하세요!
))
Daily Deals
들어볼 가치가 있는 팟캐스트
스폰서 후원
T
The Big Pitch with Jimmy Carr
Join us each week as celebrity guests pitch an idea for a film based on one of the SUPER niche sub-genres on Netflix. From ‘Steamy Crime Movies from the 1970s’ to ‘Australian Dysfunctional Family Comedies Starring A Strong Female Lead’, our celebrity guests will pitch their wacky plot, their dream cast, the marketing stunts, and everything in between. By the end of every episode, Jimmy Carr, Comedian by night / “Netflix Executive” by day, will decide whether the pitch is greenlit or condemned to development hell! New episodes on Wednesdays starting May 28th! Listen on all podcast platforms and watch on the Netflix is a Joke YouTube Channel . The Big Pitch is a co-production by Netflix and BBC Studios Audio.…
Column Corné van Zeijl | BNR
모두 재생(하지 않음)으로 표시
Manage series 2693006
BNR Nieuwsradio에서 제공하는 콘텐츠입니다. 에피소드, 그래픽, 팟캐스트 설명을 포함한 모든 팟캐스트 콘텐츠는 BNR Nieuwsradio 또는 해당 팟캐스트 플랫폼 파트너가 직접 업로드하고 제공합니다. 누군가가 귀하의 허락 없이 귀하의 저작물을 사용하고 있다고 생각되는 경우 여기에 설명된 절차를 따르실 수 있습니다 https://ko.player.fm/legal.
Iedere week een blik op de financiële markten met Corné van Zeijl. Ook te lezen in het Financieele Dagblad.
…
continue reading
264 에피소드
공유
모두 재생(하지 않음)으로 표시
Manage series 2693006
BNR Nieuwsradio에서 제공하는 콘텐츠입니다. 에피소드, 그래픽, 팟캐스트 설명을 포함한 모든 팟캐스트 콘텐츠는 BNR Nieuwsradio 또는 해당 팟캐스트 플랫폼 파트너가 직접 업로드하고 제공합니다. 누군가가 귀하의 허락 없이 귀하의 저작물을 사용하고 있다고 생각되는 경우 여기에 설명된 절차를 따르실 수 있습니다 https://ko.player.fm/legal.
Iedere week een blik op de financiële markten met Corné van Zeijl. Ook te lezen in het Financieele Dagblad.
…
continue reading
264 에피소드
Semua episod
×
Eigenlijk zou het voorpaginanieuws moeten zijn, maar de renteaardbeving in Japan wordt nauwelijks opgepikt. Onterecht. Er lijkt de afgelopen tijd sprake van een parabolische stijging: de Japanse dertigjarige rente ging in drie maanden van 2,2% naar 3,1%. Volgens premier Shigeru Ishiba is de financiële situatie van zijn land slechter dan die van Griekenland. Dat is bijzonder, want meestal doet de politiek er alles aan om problemen te bagatelliseren. Maar het klopt wel. Japan heeft een schuldquote van maar liefst 263% van de economie. Bij Griekenland is dat ‘slechts’ 147%. Daarmee heeft de Bank of Japan een probleem. De afgelopen decennia wilde die centrale bank de lange rente drukken en kocht daarom jaar na jaar enorme hoeveelheden staatsobligaties op. Zoveel, dat hij nu 52% van de totale obligatiemarkt bezit. Een dertigjarige Japanse staatsobligatie zakte in vijf jaar met ruim 40%. Als de bezittingen van de centrale bank zo hard dalen, daalt dus ook de solvabiliteit ervan. Hoeveel vertrouwen krijgt hij dan nog? De Japanse overheid zit eveneens in een lastig parket: rentelasten en aflossingen zijn nu al goed voor een kwart van de totale uitgaven. Dat zal met deze rentebeweging nog verder stijgen. Daarmee zijn rentelasten het koekoeksjong in de begroting. Alles wat de overheid daaraan kwijt is, kun je niet aan andere nuttige dingen uitgeven. In hoeverre gaan wij de naschokken van een renteaardbeving in Japan voelen? In de VS, die toch al niet zulke schokbestendige staatsfinanciën hebben, zijn de gevolgen het merkbaarst. De Amerikaanse president wil een lagere rente, maar doet er alles aan om het vertrouwen te ondermijnen. Beleggers eisen daarom juist een hogere rente. De waarschuwingen van de kredietseismologen worden in de wind geslagen. Als Moody’s zijn kredietoordeel verlaagt, ligt het volgens de regering aan de macro-econoom van die instelling. Vreemd, want die heeft niets met het kredietoordeel te maken. Nu al kost een verzekering tegen het faillissement van de Amerikaanse overheid 0,55% per jaar. Pikant detail: voor de Griekse staatschuld betaal je hetzelfde. Natuurlijk kunnen de VS gewoon aan hun schulden voldoen. Maar dan moeten ze wel de belastingen verhogen. En dat is politiek onmogelijk. Sterker nog: er ligt nu een wetsvoorstel om de belastingen verder te verlagen. De VS kunnen ook dollars bijdrukken. Maar wil je dan nog wel je geld aan dat land uitlenen? De aardbeving op de Japanse obligatiemarkt maakt duidelijk dat we het einde hebben bereikt van wat overheden wereldwijd aan schulden kunnen dragen. Die waarschuwing kunnen we beter niet in de wind slaan. Maar het betekent wel dat de politiek moeilijke keuzes moet maken. En in de huidige tijd van populisme word je daar in de verkiezingen keihard voor afgestraft. Een dilemma. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Na een verbazingwekkende rally staan de aandelenkoersen bijna op hetzelfde niveau als voor ‘bevrijdingsdag’, toen de Amerikaanse president Trump met zijn heffingen kwam. Het doet een beetje denken aan de coronadip. Het leek toen ook zo logisch dat er een wereldwijde recessie zou komen. In 2020 viel door de lockdowns de consumentenvraag compleet weg. De correctie in de aandelenmarkt was kort en hevig. Degenen die de dip kochten, zonder na te denken of de economie in een sinkhole zou wegzakken, bleken achteraf de beste beleggingsrendementen te hebben gemaakt. Ook toen was er een scherpe herstelrally. Je had gewoon moeten blijven zitten. Dat de beurzen stegen, kwam door de maximale fiscale en monetaire steun die werd gegeven. Een groot verschil met nu. Fiscaal zitten met name de VS wel aan hun maximum. Het begrotingstekort komt naar verwachting zo rond de 8% uit in 2025. En monetair lijkt de Fed ook niet erg bereidwillig de rente op korte termijn te verlagen om de economie te ondersteunen. Men wil eerst kijken of de hoge importtarieven een blijvend effect op de inflatie hebben. Of wordt dit een herhaling van 2022? Ook toen zagen we na een flinke daling een scherp koersherstel. Maar in tegenstelling tot 2020 verpieterde dat snel. En kwam er weer een correctie en nog een correctie. Pas in het najaar werd de bodem echt goed aangestampt. Dat koersendrama van 2022 had een aantal oorzaken. Als eerste: beleggers waren veel te enthousiast. Het jaar begon met een koers-winstverhouding van 22 (net als 2025). Dat geeft aan dat de verwachtingen voor de winstgroei erg hoog waren. Ten tweede: de centrale banken moesten de rente flink verhogen. De stijgende inflatie was niet zo van voorbijgaande aard (transitory, herinnert u zich dat woord nog?) als de beleidsmakers hadden gehoopt. Door de hoge rentegevoeligheid van de Amerikaanse economie zorgt een hogere Fed-rente normaal gesproken voor afkoeling. Dit keer dus niet. Veel mensen met een hypotheek hadden hun rente vastgezet. Dus wordt 2025 een 2020-achtig jaar of lijkt het meer op 2022? De geschiedenis herhaalt zich niet, maar rijmt vaak wel. Ik denk dat de kans op een serieuze afkoeling van de Amerikaanse economie een reëel risico is. De hogere importtarieven hebben een negatief effect. En de voortdurende onzekerheid zorgt dat bedrijven en consumenten voorzichtiger worden. Dat heeft impact op de winsten en uiteindelijk dus ook op de koersen. Daarbij komt het potentiële risico dat beleggers nu echt het vertrouwen in Amerikaanse staatsschulden verliezen. Ik denk dat 2025 gewoon 2025 wordt. Minder economische groei, minder winstgroei. Of misschien zelfs een winstdaling gecombineerd met een wat lagere waardering. Simpelweg allemaal wat minder, maar wel met genoeg reuring. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Niemand had verwacht dat Buffett zijn aftreden zou aankondigen. Zelfs zijn opvolger Greg Abel wist van niets. Je zou toch zeggen dat je dat van tevoren even bespreekt. Sindsdien is de koers van Berkshire met 4% gedaald, oftewel er is $45 mrd aan beurswaarde afgegaan. Vooraf is er veel gediscussieerd over de hoogte van de Buffett-premie. Nu weten we het dus. Persoonlijk vind ik die 4% nog wel meevallen. Beleggers hielden er natuurlijk wel rekening mee dat iemand van 94 niet het eeuwige leven heeft. Zonder Buffett is Berkshire maar een gewoon bedrijf. Toen Abel werd gevraagd wat hij met de enorme hoeveelheid cash gaat doen, zei hij dat ‘het een geweldig bezit’ was. Warren Buffett had ongetwijfeld een gevatter antwoord gegeven. Die $350 mrd cash geeft ook aan hoe eigenwijs Buffett was. Een gewone manager zonder Buffetts aura, zoals Greg Abel, gaat daar veel meer kritiek op krijgen. Naast eigenwijs was Buffett bovendien én integer én superslim én zonder groot ego én no-nonsense. Die integriteit blijkt onder andere uit zijn uitspraken over de te lage belastingen die hij betaalde. Het Buffett-model is eigenlijk simpel: je belegt in bedrijven met winstgroei. Het liefst een beetje saaie, maar groeiende bedrijven tegen een niet al te hoge prijs. En dat doe je met geleend geld. Bij gewone beleggers pakt beleggen met geleend geld vaak niet goed uit. Degene die het geld heeft uitgeleend wil het altijd op het meest ongunstige moment terug. Als je een effectenkrediet hebt en de koersen dalen hard, dan zijn de effecten die als onderpand dienen te weinig waard. En moet je je aandelenportefeuille liquideren net als de koersen gedaald zijn. Buffett heeft dat slim opgelost. Het geld komt van de verzekeraar binnen Berkshire Hathaway en dat geld zit vast. Als de verzekeringsklanten het niet meer vertrouwen, kunnen ze niet zomaar hun geld opvragen. Bovendien gebruikt hij de leverage met mate. Daarom is hij in het verleden altijd in staat geweest om bedrijven te helpen in tijden van nood. Zoals de redding van Goldman Sachs ten tijde van de kredietcrisis. Wel tegen een flinke prijs natuurlijk. Opmerkelijk is dat diverse onderzoeken aangeven dat Buffetts aandelenkeuzes nauwelijks aan het superrendement hebben bijgedragen. Als hij zijn strategie had uitgevoerd met aandelenindexfondsen met overeenkomstige karakteristieken was de uitkomst vrijwel hetzelfde geweest. Eén ding is zeker. Er zal geen tweede Buffett komen. Wie kan nog zestig jaar lang een superrendement laten zien? Berkshire is in die periode met 19,9% gemiddeld per jaar gestegen, terwijl de S&P 500 in die periode met iets meer dan 10% per jaar steeg. Met een investering van $10.000 zestig jaar geleden zou u nu meer dan $1 mrd hebben gehad. Nee, dat trackrecord zal voorlopig nog wel even ongeëvenaard blijven. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Veel beleggers denken dat de VS al in een dikke recessie zitten. Ja, de economische groei viel terug, van 2,4% in het vierde kwartaal naar -0,3% in het eerste kwartaal. Dat lijkt dramatisch, maar valt eigenlijk wel mee. De belangrijkste verklaring voor de slechte cijfers ligt in het tekort op de handelsbalans. Veel partijen hadden nog flink wat in het buitenland besteld voordat de importtarieven ingingen. En dat drukte de economische groei met maar liefst 4,8%. Terwijl de gestegen voorraden voor een plus van 2,3% zorgden. En als je als consument toch aan een nieuwe auto of een nieuwe iPhone zit te denken, koop je die liever voordat de prijzen door de tarieven omhooggaan. Er is speciale aandacht voor de goudimporten. Ook deze drukten de economische groei. Vermogende Amerikaanse beleggers hebben hun goud dat in de kluizen in Londen lag, overgebracht. Daarvoor moest het wel eerst naar Zwitserland worden gevlogen, zodat het in Amerikaanse standaardgewichten kon worden omgesmolten. Vervolgens werd al dat goud weer naar de VS gevlogen. Die rijke Amerikanen waren bang dat ze importheffingen moesten gaan betalen als ze hun goud naar de VS wilden overbrengen. De grote grap is dat het allemaal voor niets is geweest. Want die importheffingen op goud kwamen er niet. Overigens maakt het natuurlijk voor de echte economie niets uit of iemand nu zijn goud in een kluis in Londen heeft liggen of in New York. Onder de motorkap ziet het er dus op zich aardig uit. Maar een economisch automonteur moet toch iets verder kijken. Want dat hamstereffect is slechts tijdelijk. Als je die iPhone of nieuwe auto hebt gekocht, doe je dat in het kwartaal daarop niet meer. De handel tussen de VS en China is zo goed als drooggevallen. Een tarief van boven de 100% komt effectief overeen met een handelsboycot. Aan het aantal boekingen is te zien dat de havens op Long Beach in Los Angeles in de komende weken een flinke daling van de bezetting zullen laten zien. Een containerschip doet er gemiddeld dertig dagen over om van China naar Los Angeles te varen. Dus in de loop van mei moeten de eerste effecten te zien zijn. Of er een recessie komt of niet, is moeilijk te bepalen. Economie is en blijft een sociale wetenschap. Wat gaat de Amerikaanse consument doen met al die onzekerheid? Zijn die doemverhalen in de media overtrokken? Gaat Joe Sixpack na de eerste schrikreactie gewoon weer maximaal consumeren? Ik ben bang van niet. De aangebrachte economische schade is zo groot, dat een recessie onvermijdelijk lijkt. Bij de gokkantoren kun je inzetten op een Amerikaanse recessie in 2025. De kans ligt daar nu op 70%. Ik zou daar niet tegen in willen gaan. U wel? Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Ik was enigszins verbaasd over de forse reactie op de Amerikaanse beurzen op het nieuws dat Donald Trump Jerome Powell wilde ontslaan. Aandelen daalden met 2,5% en daar kwam voor ons eurobeleggers nog eens een 1% dollardaling bovenop. Het verbaast me, omdat Trumps mening niet nieuw is. Hooguit dat zijn tweet, of hoe je een bericht op zijn eigen sociale mediakanaal ook noemt, grof en heftig was. Maar dat zijn we zo langzamerhand wel gewend. Sommige economische commentatoren gaven aan dat de Amerikaanse president de Fed-voorzitter niet zal ontslaan, omdat dat wel heel dom zou zijn. Dat klopt, maar dat is geen argument meer, zo hebben we in de afgelopen drie maanden geleerd. De belegger van vandaag moet simpelweg rekening houden met een hoge mate van wispelturigheid. En inderdaad: slechts één dag na de koersdaling zei Trump dat hij niet de intentie had om Powell te ontslaan. Gelukkig kan Mr. Market Mr. Trump nog een beetje in toom houden. Waarom is een onafhankelijke Fed eigenlijk belangrijk? Die kan onplezierige beslissingen nemen, zoals de rente verhogen. Wil je te hoge inflatie bestrijden, dan is een renteverhoging een goed stuk gereedschap. Dat is geen prettig besluit, zeker niet als je, zoals de Amerikaanse overheid, veel schulden hebt. Diverse opkomende markten gingen al eens de kant van een veel te soepel monetair beleid op. Die weten dat vertrouwen van de financiële markten terugwinnen een moeilijke en pijnlijke weg is. Turkije en veel Zuid-Amerikaanse landen zouden een afschrikwekkend voorbeeld moeten zijn. Misschien hebben Trump en de Turkse president Erdogan samen hetzelfde vak gevolgd: ‘economie voor populisten’. De grootste verbazing zit misschien nog wel in het feit dat men zich er nu zo druk om maakt. Powells termijn eindigt al in mei 2026. Wie neemt dan zijn voorzittershamer over? Als je kijkt wie Trump in zijn regering heeft benoemd, geeft dat weinig vertrouwen. Er is een reële kans dat het een soort trekpop wordt die naar his master’s voice luistert. Beleggers hebben zo te zien wat moeite om risico’s die over een jaar plaatsvinden, in te schatten. Waarschijnlijk wordt de beoogde opvolger al in het najaar aangewezen. Omdat het fundament van de Amerikaanse staatschuld en de dollar gebaseerd is op vertrouwen, is een betrouwbaar boegbeeld bij de centrale bank erg belangrijk. Powell vervult die rol met verve. Grote kans dus dat dat vertrouwen over een jaar bij zijn afscheid flink op de proef wordt gesteld. Ik zou dus wat langer vooruitkijken dan die ene dag waarop beslissingen van de Amerikaanse president genomen kunnen worden of juist weer ingetrokken. Ik hoop dat Mr. Market een permanente zetel in de Oval Office krijgt. Nu Elon Musk het Witte Huis gaat verlaten, is er nog wel een plekje vrij. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
De markten lijken een beetje tot rust te komen. De paniekfase is voorbij. De VIX-index, die de beweeglijkheid meet, daalt alweer naar enigszins normale niveaus. Als er paniek in de tent is, is het altijd goed om rustig te blijven. En winstgevend. Beleggers die toen hebben gekocht, kijken alweer tegen een leuke koerswinst aan. In een recent onderzoekje van Ritholz Management bleek dat als je bij een hoge VIX aandelen koopt, je na een halfjaar een gemiddeld rendement van 12,7% zou hebben gemaakt. Blijft de vraag over, hebben we het nu allemaal gehad? Aangezien de discussie over de importheffingen de belangrijke inputfactor is en deze per dag wisselt, is dat moeilijk te bepalen. Maar laten we een poging wagen. We beginnen bij de economie. Economen stellen hun groeiverwachtingen voor de VS bij. Dat is bijzonder, want meestal zijn economen niet zo snel. Of, om het positief te benaderen: ze denken daar lang en goed over na. Beleggers zijn sneller. Uit het meest recente onderzoek van Bank of America onder institutionele beleggers blijkt dat maar liefst 49% van de beleggers een harde landing van de economie verwacht. Toen de huidige president zijn ambt aanvaardde, was dat slechts 5%. Howard Marks, oprichter van vermogensbeheerder Oaktree Capital omschreef het aardig. ‘Gezien de staat van onze onwetendheid (over wat de Amerikaanse regering gaat doen) is beleggen momenteel als het wedden op de uitslag van de Superbowl. Alleen heb je geen flauw idee welke teams er spelen en wie de spelers zijn.’ Ik zal toch een poging wagen. We nemen aan dat de economische groei nu 2% lager uitkomt dan voor deze chaos. Als ik grofweg de meeste rapporten lees, is dat wel de consensusverwachting. Natuurlijk is dat allemaal gebaseerd op de verwachte importheffingen die de Amerikaanse regering oplegt. Aangezien die met de dag veranderen, is dit een hele grove inschatting. Een vuistregel is dat een procentpunt lagere economische groei leidt tot 7% minder winst. De winsten zouden dan dus een procent of 14 moeten dalen. Analisten hebben tot nu toe nog niets aangepast. Maar die zijn net als economen een beetje langzaam. Als we even vooruitlopen en deze 14% lagere winst alvast inkleuren en we nemen een normale waardering van de afgelopen tien jaar, dan zouden aandelen nog weleens een stuk lager kunnen gaan. Gelijk maar al uw aandelen verkopen, dan? Nou, bedenk: dit is een man-made crisis. Die kan ook weer man-made ongedaan worden gemaakt. En dus openen we iedere dag maar weer met spanning onze telefoon om te kijken wat er nu weer voor oekaze uit het Witte huis is gekomen. Houd maar in uw achterhoofd dat dit presidentschap nog maar 1376 dagen te gaan heeft. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
De Amerikaanse president Donald Trump verandert sneller van mening dan ik columns kan schrijven. U leest nu de zoveelste versie van deze bijdrage. Er kwam telkens een nieuwe kanonnade maatregelen. Volgens de theorieboekjes was deze week een uitgelezen kans om in te stappen. Aandelen waren lekker gedaald en diverse indicatoren gaven aan dat een kortetermijnopleving van de koersen nabij was. Zo was bijvoorbeeld het beleggerssentiment erg slecht. De verwachtingen waren zeer somber, en dan is de kans op een meevaller het grootst. De beweeglijkheid (gemeten door de VIX-index) was extreem hoog, wat normaal gesproken ook een goede indicatie is om te kopen. Vergelijkbare periodes waren 1987, 2002, 2008, 2020 en 2023. In de eerdere gevallen greep de Federal Reserve in door de rente te verlagen. Het was de vraag of dat dit keer weer zou gebeuren. Immers, door de importheffingen gaat de inflatie omhoog. En het is de taak van de Fed om te hoge inflatie te bestrijden door de rente te verhogen en niet door te verlagen. Waarom ging Trump dan toch door de knieën? Mr. Market gaf duidelijk aan de importheffingen een slecht idee te vinden. Zakenbanken vielen over elkaar heen om hun economische verwachtingen neerwaarts bij te stellen. Normaal gesproken daalt in onzekere tijden de obligatierente en stijgt de dollar. Nu niet. Dat geeft aan dat beleggers twijfelden aan de stabiliteit van de VS. Vooral de Amerikaanse obligatiemarkt wordt gezien als het stabiele anker van de financiële wereld. Maar dat vertrouwen stond zodanig onder druk, dat dit anker dreigde los te slaan. In het verleden zagen we voorbeelden van regeringsleiders die niet naar Mr. Market luisterden. Denk aan de renteverlagingen van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, of het minibudget van voormalig Brits premier Liz Truss. Beiden moesten bakzeil halen. Het zijn historische monumenten van dom economisch beleid geworden. In de media werden al de eerste vergelijkingen met de jaren dertig gemaakt. Ook toen werden handelsheffingen opgelegd. Maar er is een groot verschil. De Amerikaanse president Herbert Hoover creëerde de crisis niet, hij reageerde fout op de situatie. Trump erfde juist een hele goede economie van zijn voorganger Joe Biden en dreigde die eigenhandig om zeep te helpen. Toch is er wel permanente schade aangericht. De extreem hoge heffingen voor Chinese importen staan nog steeds. Dat worden hele dure iPhones. En ook de overige tarieven van 10% voor de rest van de wereld zijn niet weg. Het dieptepunt van de markt is vaak het punt waarop beleggers hun laatste hoop verliezen, het beruchte ‘kotsmoment’. Kapitein Trump veroorzaakte zoveel deining dat veel veel beleggers al kotsend over de reling. hingen. Die fase is voorbij, maar bedenk dat de Amerikaanse economie wel permanente averij heeft opgelopen. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
ABN-Amro is dit jaar met een winst van maar liefst 30% tot nu toe het best presterende aandeel in de AEX. Geen uitzondering, want de hele Europese bankenindex staat in het zonnetje. Die aandelen zijn gemiddeld met 24% gestegen. Vorig jaar sprak ik een bekende beleggingsstrateeg van een grote Amerikaanse zakenbank die mij vertelde dat je maar beter van Europese banken af kon blijven. Dat bleek achteraf niet zo’n goed advies. Maar in plaats van iemand af te branden omdat zijn advies niet is uitgekomen, is het slimmer om naar de analyse achter dit advies te kijken. Zijn voornaamste argument was dat het slecht ging met de Europese economie. De belangrijkste economische motor, Duitsland, was aan het haperen. En heel Europa kampte met structurele problemen. Dat is nog steeds zo. De economie is een cruciale factor voor bankenwinsten. In een recessie gaan er relatief veel klanten failliet en blijven de banken achter met een flink verlies. Maar nu Duitsland de schuldenrem eraf heeft gehaald, zijn de verwachtingen voor Europa een stuk positiever geworden. Of dat optimisme ook bewaarheid wordt, daar heb ik mijn twijfels over. Voorlopig is er vooral sprake van goede wil. Dat is een belangrijke basisvoorwaarde om dingen te veranderen, maar met alleen goede wil kom je er niet. Daarnaast heeft de ECB de korte rente verlaagd en is de lange rente juist gestegen door die Duitse schuldenremdiscussie. In een dergelijke renteomgeving is het voor banken wat makkelijker om een goede rentemarge te maken. Niet dat er wat mis is met die marge. Banken hebben in de afgelopen jaren geleerd dat ze eenvoudig een belachelijk lage rente kunnen bieden op hun spaarrekeningen. U als klant loopt toch niet weg. Bij ABN Amro kwam er nog een extra factor bij: de Nederlandse overheid wilde vorig jaar een deel van haar aandelenbelang verkopen. Beleggers toonden weinig interesse. Daarom moesten de stukken in de openbare markt verkocht worden. Nu deze druk is weggevallen, schiet de koers omhoog. Leuk zo’n analyse achteraf, maar als belegger hoor je dat liever vooraf. Maar dan zou ik u aandelentips geven. Dat doe ik niet en dat mag ik niet. Sommige bezoekers van sociale media zullen zeggen: ‘En dat bombardement aan advertenties wat ik te zien krijg op Instagram, Facebook en andere sociale media dan?’ Hoewel mijn foto en naam erbij staat kan ik u zeggen: dat ben ik niet. Dit zijn oplichters die u naar een WhatsApp-groep proberen te lokken. Hun doel is u over te halen om aandelen in kleine, illiquide bedrijven te kopen. Als iedereen daarin zit, dumpen zij hun aandelen en blijft u achter met een groot koersverlies en waardeloze aandelen. Dus als u tips krijgt, zelfs als u denkt dat ze van mij zijn, blijf kritisch en vergeet niet om zelf na te denken. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Op lange termijn worden koersen bepaald door de winsten van de bedrijven waarin u belegt. Soms lopen koersen een beetje achter op de winstontwikkeling, vooral wanneer beleggers somber zijn, of als de rente hoog is. Op andere momenten lopen de koersen vooruit op de winsten. Zoals ten tijde van corona, toen beleggers dachten dat door alle monetair en fiscale steun de economie en de winsten wel zouden herstellen. Dat hadden ze goed gezien. Het doet me denken aan beursgoeroe Josef Lakonishok, die stelde dat de beurs en de economie als een hondje zijn dat wordt uitgelaten door zijn baas. Soms loopt de hond vooruit, soms loopt hij achterop, maar hij blijft in de buurt. Momenteel lopen de koersen ook weer wat vooruit. Dat komt met name door het geloof in kunstmatige intelligentie (AI). In de verwachting dat dit de efficiëntie en dus de winsten zal verhogen. Op korte termijn worden koersen vooral bepaald door vraag en aanbod. Er zijn verschillende groepen beleggers die allemaal een eigen strategie hebben en een ander denkvermogen en ervaring. De memehype uit 2021 liet zien dat de groep met particuliere beleggers groter en agressiever kan zijn dan grote hedgefondsen. Deze laatste groep beleggers zat vooral short in aandelen zoals AMC, GameStop, Bed Bath & Beyond en Koss. Door de gestegen koersen moesten de hedgefondsen met de staart tussen de benen hun verlies nemen. Vier jaar later kunnen we constateren dat de koersen van deze aandelen in de meeste gevallen zijn teruggevallen naar de fundamentele waarde. Ergo: dicht bij nul. Particuliere beleggers laten een opmerkelijke veerkracht zien. Ze zijn weliswaar somber volgens een enquête van de American Association of Individual Investors, toch kopen ze bij deze koersdip aandelen bij. Het is als Pavlovs hondje dat leerde dat het bij het luiden van een bel te eten kreeg. Zodra hij die hoorde, ging hij kwijlen. Sinds de coronacrisis weten deze beleggers dat er altijd weer herstel komt. Dus kopen ze bij iedere dip weer bij, kwijlend in afwachting van het koersherstel. Dit jaar staken ze maar liefst $67 mrd in de markt. Op korte termijn krijgen ze hulp van Amerikaanse pensioenfondsen. Die moeten, nu het kwartaaleinde nadert en aandelen het slecht hebben gedaan, aandelen bijkopen om het gewicht daarvan in hun portefeuille weer op peil te brengen. UBS berekende dat ze de komende dagen voor ongeveer $85 mrd moeten kopen. Als iedereen koopt, gaan de koersen omhoog. Op korte termijn tenminste. Bedenk dat dipkopen de afgelopen jaren wel heeft gewerkt, maar dat dat niet altijd zo zal zijn. Wie een beetje zijn beursgeschiedenis kent, weet dat er lange periodes met dalende koersen kunnen zijn. Dus wees geen kwijlende hond en blijf baas over je eigen beleggingsstrategie. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Europa heeft een shocktherapie ondergaan. Sinds de verkiezing van de Amerikaanse president Donald Trump is de geopolitieke bewustwording enorm gedraaid. We dachten dat Trump 2.0 Trump 1.0 in het kwadraat zou zijn. Het blijkt zelfs erger. De westerse wereld weet nu dat deze goede vriend, die altijd voor de defensie zorgde, niet meer te vertrouwen is. Intussen worstelen beleggers met de vraag of investeren in defensieaandelen moreel verantwoord is. Slechts een paar jaar terug was er een grote bank waar je niet meer in defensieaandelen mocht beleggen. Zelfs pensioenfondsen overwegen in wapentuig te investeren. Maar ik laat in deze column het principiële vraagstuk voor wat het is en kijk puur naar de beleggingsaspecten. Omdat er enorme bedragen naar Europese defensiebedrijven gaan, stijgen vooral de aandelen daarvan. In de VS zien we eerder het tegenovergestelde koersbeeld. In de afgelopen weken werd pijnlijk duidelijk dat potentiële klanten de betrouwbaarheid van Amerikaanse defensiebedrijven betwijfelen. Logisch. Want stel, je hebt net een peperdure straaljager gekocht en op het moment suprême zegt de Amerikaanse regering dat ze het geen goed idee vindt dat je hem ook echt gebruikt en je krijgt de nieuwe software-update dus niet. Dan zit je met onbruikbaar defensiematerieel, net als je het nodig hebt. Het is wellicht een zwart-witbeeld van de werkelijkheid, maar het geeft aan dat er veel veranderd is in ons wereldbeeld. Vorige week kwam WisdomTree met een nieuw indexfonds dat alleen in Europese defensiebedrijven belegt. Er zitten vooral bekende namen in het mandje, zoals Rheinmetall, Leonardo, Saab, BAE Systems en Thales. De koers van deze vijf aandelen is sinds de Oekraïneoorlog al ver-zeven-voudigd. Rheinmetall spant de kroon, met een stijging van maar liefst 1625%. De introductie van thema-indexfondsen na een sterke koersontwikkeling is vaak een teken dat een hype zijn top nadert. We zagen het eerder met bijvoorbeeld duurzame energie en cannabis. Dat liep niet goed af. Daarnaast komt Rheinmetall waarschijnlijk in de Euro Stoxx 50. Kering, bekend van de Gucci-tasjes, moet dan zijn plaats afstaan. Luxetasjes inruilen voor bommen en granaten, een teken van de tijd. Ook rollen analisten van grote zakenbanken over elkaar heen om hun koersdoel te verhogen. Morgan Stanley verhoogde deze week het koersdoel voor Rheinmetall van €1300 naar €2000. Een klassiek voorbeeld van oververhitting. De hogere Europese defensie-uitgaven zijn geen kortstondige hype – de shocktherapie van de Amerikaanse regering heeft goed gewerkt. Maar je weet nooit waar de beleggershype piekt. Een belegger kan beter het hoofd koel houden als de koersen al zijn geëxplodeerd (vergeef me de woordgrap). Dat zouden politici ook moeten doen. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Beleggers zijn geschokt omdat Donald Trump lijkt te doen wat hij tijdens zijn verkiezingscampagne heeft beloofd: importheffingen invoeren. Men dacht dat het slechts een onderhandelingstactiek was, maar dat blijkt niet het geval, ook al hebben sommige van die uitspraken over heffingen een houdbaarheidsdatum van een paar uur. Ook hadden beleggers gedacht dat er een soort Trump-put zou zijn; als de beurzen hard zouden dalen zou hij maatregelen nemen om die daling te keren. Immers, hij ziet de aandelenindex als een populariteitsmeter. Van deze verwachtingen is nog niets uitgekomen. Nu de koersen scherp dalen is de Amerikaanse president opvallend stil. De S&P 500 is dit jaar met 5% gedaald. Voor Europese beleggers komt daar een verlies van de dollar van eveneens 5% bovenop. Het gebeurt niet vaak dat zij tegelijkertijd dalen, en zo fors. Die lagere dollar is niet het gevolg van een plotseling wantrouwen in de Amerikaanse munt. De oorzaak is simpelweg de sterke beweging van het renteverschil: in de VS daalt de rente omdat beleggers vrezen voor een recessie, in Europa gaat hij omhoog omdat Duitsland flink meer schulden aangaat. Hoe lager de Amerikaanse rente, hoe onaantrekkelijker de dollar. Ondertussen zijn de Europese beurzen juist met 10% gestegen. Terwijl slechts een paar maanden geleden iedereen het over het Amerikaanse exceptionalisme had, de overtuiging dat de VS structureel beter presteren dan de rest van de wereld. Raar, maar na een 10% koersdaling hoor je daar niemand meer over. Al is niet alles de schuld van Donald Trump. Als we kijken waarom de Amerikaanse beurzen zo hard zijn gedaald, dan blijkt dat dat vooral door de Magnificent 7-aandelen; die zijn dit jaar 14% kwijt. Dat heeft vooral te maken met het DeepSeek-moment. De lancering van dat Chinese AI-model zorgde voor de nodige beroering. Daarnaast is alleen het dramatische koersverlies van Tesla al goed voor een 1% lagere S&P 500. Logisch, er is een anti-Musk-houding ontstaan. Op sociale media gaan beelden van bekladde en beschadigde Tesla’s viraal. Of je nu pro- of juist anti-Musk bent, niemand wil een auto kopen die een mogelijk doelwit van vandalisme is. Ondertussen noteren de overige 493 niet-zo-Magnificent-aandelen vrijwel onveranderd. De grote vraag is: wat nu? Het sentiment onder particuliere beleggers is erg somber. Historisch gezien zijn dat vaak de momenten dat er een korte termijn koersherstel plaatsvindt. Voor de langere termijn moet u zich afvragen, is dit het begin van een bearmarkt? Uit recente analyses van Bridgewater bleek dat het overrendement van aandelen ten opzichte van cash nog nooit zo hoog is geweest als over de afgelopen vijftien jaar. Ergo, veel beter kan het niet worden. In de waanzin van alledag kan de langetermijnbeleger dit soort signalen beter serieus nemen. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Ik ken beleggers die iedere ochtend zenuwachtig hun telefoon openen om te kijken welke stroom decreten, beleidsmaatregelen en luchtballonnetjes nu weer uit de Verenigde Staten is gekomen. Dat geeft een onzeker gevoel, en als beleggers ergens niet van houden, dan is het onzekerheid. Dat zie je ook terug in de VS zelf. Bedrijven worden voorzichtig met hun investeringen. Als ondernemer heb je immers geen idee welke kant het opgaat. In de laatste enquête onder kleine ondernemers bleek dat de onzekerheid een nieuwe piek heeft bereikt. Terwijl zij over het algemeen erg pro Trump zijn. Die terughoudendheid zien we ook bij grotere ondernemingen. Zo maakt de defensie-industrie zich zorgen over de voorgestelde kostenbesparingen in het defensiebudget. Ook de Amerikanen zelf worden onzekerder. Het consumentenvertrouwen in de VS is de afgelopen maanden gekelderd. Je zult een gemiddelde ambtenaar zijn, dan krijg je een mail van ene meneer Musk en mag je uitleggen wat je afgelopen week hebt gedaan. Zo niet, dan word je ontslagen. Die ambtenaren zullen wel wat voorzichtiger worden met hun uitgaven. Ook ex-studenten worden onzeker. Ze moeten hun studielening nu echt afbetalen, anders gaat hun credit score – een essentieel onderdeel in het financiële leven van een Amerikaan – eraan. De werkloosheidsaanvragen nemen toe. Daarbovenop komen nog eens de importheffingen op Canadese en Mexicaanse producten, wat op korte termijn de inflatie zal aanjagen. Veel voeding en energie komt immers uit die twee landen en juist die productcategorieën zijn erg zichtbaar voor de consument. Omdat onzekerheid slechts een gevoel is en veel van die enquêtes erg politiek gekleurd zijn, moet je er wel mee oppassen. Wellicht is het beter om naar de harde cijfers te kijken, al is ook dan het beeld niet anders. Vorige week daalden de consumentenuitgaven, voor het eerst sinds maart 2023. Bijzonder, want de inkomsten van de consument stegen juist. Je zag het ook terug in de tegenvallende omzetten en vooruitzichten van retailer Walmart. Consumentenuitgaven zijn goed voor bijna 70% van de Amerikaanse economie en dus cruciaal. Maar bedenk wel dat bijna de helft ervan wordt gedaan door de 10% van de bevolking die het meest verdient. Hoewel die zo te zien niet bij Walmart kopen. Het is duidelijk, onzekere bedrijven investeren niet, onzekere consumenten consumeren niet. Voor een land dat zo sterk leunt op consumentenuitgaven, kan dat een flinke tik geven. Onzekerheid is zand in de motor van de economie. En iemand in de Oval Office is lustig met zand aan het strooien. Het is te hopen dat de schade aan de Amerikaanse economische motor niet permanent is. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Nancy McKinstry stapt op bij Wolters Kluwer. Ze is in veel opzichten opmerkelijk. Als eerste is ze een van de langstzittende ceo’s. Als tweede is ze vrouw. Als derde is ze Amerikaanse. En als vierde werkt ze gewoon door tot aan haar pensioenleeftijd. Als ze de deur achter haar dicht doet, is ze 67 jaar. Bij McKinstry zie je goed het verschil tussen een vrouwelijke en een mannelijke ceo, een positie waarbij je toch bovenop de apenrots zit. Zit je er al wat langer en het gaat goed, zoals bij Wolters Kluwer, dan heeft de gemiddelde mannelijke ceo op een gegeven moment het idee dat hij door God zelf gezonden is, wat kan leiden tot onverantwoord risicogedrag. Daar zijn genoeg voorbeelden van in het verleden. Vrouwelijke ceo’s hebben daar minder last van. Voordat u uw commentaar geeft, twee opmerkingen: ja, het is mijn mening en geen feit. En ja, ik generaliseer. Het fijne aan McKinstry is dat ze als een Steady Eddy leverde. Vooral in de afgelopen tien jaar was er jaar na jaar een mooie winstgroei. Als het een beetje tegenzat, dan was het 7%, en met wind mee soms dik boven de 20%. Over haar hele ambtsperiode is de winst van Wolters verviervoudigd. Ter vergelijking: die van de AEX-bedrijven steeg in diezelfde periode met 140%. Het niet zo fijne aan McKinstry is dat ze een belachelijk salaris naar binnen harkte. Sinds haar aantreden ontving ze een dikke negen cijfers voor de komma, plus bonussen. Haar salaris was op een gegeven moment zelfs in een percentage van de totale winst uit te drukken. Ze had ieder jaar een hoge plek in de top tien van De Volkskrant van hoogst betaalde ceo’s. In de laatste uitgave stond ze op plaats zeven, met een inkomen van €15,6 mln. Ik ben een aantal keer naar de jaarvergadering van Wolters Kluwer geweest. Daar heb ik tegen deze belachelijke beloning gestemd. Dergelijke bedragen geven scheve gezichten in bestuurskamers. Andere ceo’s willen dan ook dat soort salarissen. Helaas was ik een roepende in de woestijn. De negatieve koersreactie na de aankondiging van haar vertrek geeft duidelijk aan dat beleggers het jammer vinden dat ze opstapt. De grootte van de reactie is misschien ook wel het besef dat het niet veel beter kan. De winstmarges staan op recordhoogte. Daarbovenop was de waardering van Wolters Kluwer nog nooit zo hoog als nu, zelfs hoger dan in de bubbeljaren van 2000. Je betaalt nu 31 maal de verwachte winst. Hoger dan de Magnificent 7-aandelen. McKinstry neemt afscheid op het hoogtepunt. Beleggers moeten maar eens goed nadenken of ze haar voorbeeld willen volgen. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
We sparen ons helemaal suf. DNB meldde dat we gezamenlijk €600 mrd bij elkaar hebben gespaard. Sparen is een deugd, maar waarom zoveel? Dat is een goede vraag. Het levert immers niets op. In de afgelopen tien jaar lag de gemiddelde Nederlandse spaarrente maar liefst 2,7% onder de inflatie. Leuk dus, dat sparen, maar je kunt er ieder jaar 2,7% minder van kopen. Je spaart dus achteruit. Er zijn veel verklaringen voor dit fenomeen. De eerste is dat de cao-lonen in principe met de inflatie meestijgen. En stel, je hebt een eigen huis, dan veranderen je hypotheeklasten niet, maar je krijgt wel meer loon. Drie jaar geleden adviseerde ik iemand om een woning te kopen. Hij was een beetje terughoudend, vanwege een mogelijke daling van de huizenprijzen. Ik rekende even voor wat een vergelijkbare huur bij 2% inflatie per jaar zou worden: na dertig jaar zou een huur van €1400 naar €2500 zijn gegroeid. Terwijl bij koop zijn lening zou zijn afgelost. En nu blijkt na drie jaar dat de inflatie maar liefst 18% was. Zijn hypotheeklasten bleven hetzelfde, terwijl zijn salaris met de inflatie meesteeg. Dan hou je opeens iedere maand flink wat geld over. En dat verdwijnt vaak automatisch naar de spaarrekening. Een tweede factor is de onzekerheid. Consumenten zijn erg somber over de economie en hun eigen financiën. Al 66 maanden op rij is het consumentenvertrouwen negatief. Een record, volgens het CBS. Op zich is het vreemd, want de arbeidsmarkt is nog steeds uitstekend. Mogelijk speelt de onstabiele politieke situatie een flinke rol. Maar ook hoge geldontwaarding zorgt voor onzekerheid. Decennialang dachten we nooit meer hoge inflatie te krijgen. Dat perspectief is de afgelopen paar jaar wel veranderd. Een laatste verklaring is de fiscale behandeling. Spaargeld wordt volgens de Belastingdienst geacht 1,44% op te brengen. Beleggingen 5,88%. Zelfs als het saaie staatsobligaties zijn met 2% rente. Dat is vreemd. Als je extra risico loopt wil de staat een deel van de opbrengst. Maar als je verlies lijdt, betalen ze niet bij. Dat is onrechtvaardig. In risico/rendement-perspectief is sparen dus wellicht slimmer dan beleggen. In dat opzicht zou de voorgestelde ‘platte vermogensbelasting’ van ChristenUnie-kamerlid Pieter Grinwis een beter idee zijn, alleen al vanwege de uitvoerbaarheid. Dit zou een lang verwacht einde kunnen maken aan de box 3-soap. Het leuke aan al deze verklaringen is dat ze gebaseerd zijn op de gevoelens van consumenten. Het onderstreept eens te meer dat economie geen exacte, maar een sociale wetenschap is. Zelfs achteraf is het moeilijk om met 100% zekerheid te bewijzen dat je in economische zin gelijk of ongelijk had. Misschien maakt dat economie ook wel zo leuk. Of spreek ik nu alleen voor mezelf? Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Een klein jaar geleden schreef ik over goudmijnaandelen. Sindsdien is het enthousiasme voor deze grondstof alleen maar verder toegenomen. Het fijne aan goud is dat het geen intrinsieke waarde heeft, die hangt af van wat de gek ervoor geeft. Hoe meer gekken, hoe hoger de prijs. In dat opzicht verschilt het weinig van crypto. Bij goud is het makkelijker te bepalen wie die gekken zijn. In eerste instantie de centrale banken. Sinds de Oekraïneoorlog beseffen steeds meer landen dat het prettig is minder afhankelijk te zijn van de Amerikaanse dollar. Je kunt beter een groter deel van je reserves aanhouden in goud. Bovendien, het is wel leuk, die Amerikaanse treasury’s, maar de kwaliteit van de debiteur holt achteruit. De schulden worden steeds hoger en de politieke onzekerheid groeit. Recent suggereerde president Donald Trump dat er fraude is gepleegd bij de terugbetaling van staatsleningen. Stel, de Amerikaanse overheid ziet je als ‘fraudeur’, dan krijg jij opeens je uitgeleende geld niet terug. Ik heb gekkere dingen gehoord in de afgelopen drie weken. Daar zit je dan, met je veilige dollarobligaties als reserve. Traditioneel is de goudprijs sterk gecorreleerd met de obligatierente na aftrek van inflatie. Hoe hoger de rente, hoe onaantrekkelijker goud. Je mist immers de hogere rente-inkomsten. Deze correlatie is sinds de Oekraïne-oorlog geheel stuk. Er was ook een correlatie met de Amerikaanse dollar. Hoe sterker die was, hoe lager de goudprijs. Waarschijnlijk zijn er wat prijsgevoelige kopers. Maar ook die correlatie is er niet meer. In het verleden zagen we ook dat de goudprijs vaak steeg bij een grote instroom in bijvoorbeeld goudindexfondsen. Maar deze groep kopers heeft de afgelopen vier jaar vooral verkocht. Dat is jammer, hebben we net de grootste goudrally van de afgelopen veertien jaar, missen ze die. We zien ook veel goudaankopen door Chinese particulieren. Aandelen en obligaties vertrouwen ze niet. Voorheen stopten vermogende Chinezen hun geld graag in huizen. Maar die bubbel is geknapt en dan blijft goud als veilige haven over. Nu goud zo in het voetlicht staat, is het wellicht tijd even wat voorzichtiger te worden. De voorpagina-indicator doet het ook in dit geval erg goed. In september 2022 kopte The Wall Street Journal dat goud zijn status als veilige haven had verloren. Achteraf was dat juist een van de beste koopmomenten: de prijs stond op $1700. Sindsdien is een ounce goud 71% duurder geworden, in slechts 2,5 jaar. Op de lange termijn gezien, lijkt de goudhonger alleen maar te groeien. Maar als iedereen zo enthousiast is, is het vaak verstandig wat voorzichtiger te zijn. Misschien moeten we nog even wachten op die voorpagina voor het ultieme moment. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
De handelsoorlog van president Donald Trump met Canada en Mexico duurde slechts één dag. De dollar en de Amerikaanse aandelenindices zijn alweer terug bij af. Ziehier het beeld voor de komende vier jaar. In het geval van Canada en Mexico was het simpel. Trump had gezegd dat hij een importheffing zou opleggen en deed dat ook. Toch bijzonder om als eerste bij je goede buren te beginnen. Deze heffingen zouden ook de grootste impact hebben voor de Amerikaanse consument. De Verenigde Staten importeren veel energie en voeding uit deze twee landen: maar liefst een kwart van alle olie komt uit Canada. Een importheffing zouden Amerikanen direct in hun portemonnee merken. Maar Mexico en Canada ontsnapten eraan, zonder eigenlijk echt iets te moeten inleveren. Gelukkig maar, want 75% van hun export gaat naar de Verenigde Staten. Al is de toon wel gezet. Op het toilet van meneer Trump zal geen tegeltje met ‘Beter een goede buur dan een verre vriend’ hangen, denk ik. Bij China is het een ander verhaal. De importheffing van 10% komt bovenop de heffingen uit de eerdere periode Trump 1.0, die een schoolvoorbeeld zijn als het gaat om de economische effecten. Door de hogere importheffingen op bijvoorbeeld wasmachines stegen alleen de prijzen, het marktaandeel van Amerikaanse wasmachineproducenten bleef hetzelfde. Chinese wasmachines werden duurder, er kwam meer import uit andere Aziatische landen, zoals Vietnam, en de paar Amerikaanse producenten zagen een mogelijkheid om hun prijzen te verhogen. China slaat terug met een heffing van 10% op onder meer Amerikaanse energie. Maar het land haalt nog geen 1% van de totale hoeveelheid energie die het gebruikt uit de Verenigde Staten. Daarnaast zal Google worden aangepakt, al is ook dat een wassen neus: de diensten van dat bedrijf zijn sinds een aantal jaar niet meer beschikbaar in China. De maatregelen zijn dus ronduit soft te noemen, om de handelsoorlog niet te laten escaleren. Intussen wacht Europa af met welke tarieven het om de oren zal worden geslagen. 20% van de Europese export gaat naar de Verenigde Staten. Wat zal de reactie van Europa zijn? Hard of zacht. Wij zijn geen buren van de Verenigde Staten, maar dachten in de categorie verre vrienden te vallen. Trump doet echter niet aan vrienden. Een zachte aanpak is om te beloven nog meer lng en wapentuig te kopen. Een harde is de Amerikaanse techbedrijven aanpakken. We kopen dan wel niet zoveel goederen uit de Verenigde Staten, maar nemen wel veel technische diensten af. De EU laat duidelijk weten deze techbedrijven te gaan aanpakken. Alle internetdiensten waarvan u nu gebruikmaakt, worden dan duurder. Gaat dat de Verenigde Staten pijn doen? Waarschijnlijk niet. Bij de meeste van deze diensten heb je eigenlijk geen alternatief. Als je wint heb je vrienden, maar Trump heeft liever een handelsoorlog. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Zomaar ineens was er het R1-model van AI-bedrijf DeepSeek. Hoewel, zomaar … Afgelopen zomer stond er al een uitgebreid artikel over het bedrijf in de Financial Times. Zoals altijd valt er als belegger niets te verdienen met de informatie uit de artikelen op de voorpagina. De koers van Nvidia stond toen rond $120. Daar staat het nu nog steeds. Het loont om door te bladeren, om – bij wijze van spreken – het stukje rechts onderaan op pagina zestien te lezen. Dit was precies zo’n artikel. Probleem is alleen dat er zoveel op pagina zestien staat (en zeventien, en achttien). Maar wie gaat er nou een Chinees AI-model gebruiken? De Chinese overheid heeft immers een flinke vinger in de pap. Dat blijkt wel als je de chatbot naar de Chinese studentenprotesten op het Tiananmenplein in 1989 vraagt: daar geeft het geen antwoord op. Tenzij je in je vraag de E vervangt door een 3 en de I door een kleine L. Dan blijkt dat het model de informatie wel kan vinden. Er is al heel veel over DeepSeek gezegd en geschreven. Het model zou meer hebben gekost dan de $5,6 mln waarmee wordt geschermd, en veel meer ontwikkeltijd dan de vermeende twee maanden. Dat zal best, maar er zijn maar weinig mensen die het echt weten. De Amerikaanse concurrentie beweert nu al dat R1 getraind is op basis van hun superieure modellen. Dat zou ook zomaar kunnen. Verder zou het DeepSeek-moederbedrijf, het hedgefonds High-Flyer Capital Management, het AI-model alleen maar hebben uitgebracht om te profiteren van een koersdaling van Nvidia. Ook dat is niet uit te sluiten. Maar: al deze discussies zijn slechts ruis voor de belegger. Het gaat om de beleggingsimplicaties. DeepSeek heeft in korte tijd en met weinig geld een redelijk goed werkend model gemaakt. Bovendien is het open source, zodat iedereen erop kan voortbouwen. En bijkomend voordeel is dat het model veel efficiënter werkt, waardoor minder energie en minder geavanceerde chips nodig zijn. Een expert legde het in een stuk van The Wall Street Journal als volgt uit: andere AI-modellen gedragen zich als een bibliothecaris. Ze hebben alles gelezen, en formuleren daaruit een antwoord. DeepSeek daarentegen werkt als een detective. Het heeft al wel iets gelezen, maar zoekt iets pas helemaal uit als er een vraag over wordt gesteld. Als er in de hele AI-keten minder geavanceerde chips nodig zijn, is dat goed voor degenen die de modellen gebruiken, maar niet voor de mensen die ze hebben gemaakt. Afgelopen jaar hebben de vier grootste technologiebedrijven meer dan $200 mrd in AI geïnvesteerd. Als het zoveel goedkoper kan, moet je eigenlijk een groot deel van deze investering afschrijven. En dan zijn de uitkomsten heel wat minder rooskleurig dan eerder gedacht. De pot met goud aan het einde van de AI-regenboog lijkt gevuld te zijn met koper. Dus kijk goed naar de aandelen in uw portefeuille en bedenk: gaan die bedrijven van de ontwikkelingen profiteren, of hebben ze er juist last van? En laat u niet verleiden om in alle ruis mee te gaan. Die leidt slechts af. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Mijn voorzichtigheid over de aandelenmarkt heeft zich de afgelopen tijd niet uitbetaald. Over de afgelopen twee jaar had je met een simpel wereldaandelenindexfonds 52% verdiend. Een analyse achteraf is altijd nuttig en leerzaam, of je nou goed of fout zat. Even de basis: aandelenrendement is simpel. Je kunt het eenvoudig opdelen tussen de verandering in waardering en winstgroei. En daarbovenop krijg je nog een beetje dividend. Op dit moment is dat voor de wereldaandelenindex een magere 2%, het laagste percentage sinds 2002. De waardering van aandelen is de afgelopen tijd flink opgelopen. Dat verklaart meer dan de helft van dat prachtige rendement. Momenteel betaal je ruim achttien keer de verwachte winst, tegen 14,5 keer twee jaar geleden. Op korte termijn maakt dat niets uit. Er zit weinig correlatie tussen de hoogte van de waarderingen en het rendement dat je in de komende twaalf maanden gaat maken. Wel bijzonder is dat het gepaard ging met een flinke stijging van de rente. De combinatie daarvan met stijgende waarderingen komt niet vaak voor. Een mogelijke verklaring is dat aandelenbeleggers gewoon oogkleppen op hebben, wat in 1987 en in 2000 slecht afliep. Een andere verklaring is dat obligaties een stuk onaantrekkelijker zijn geworden. Waarom zou je genoegen nemen met een bescheiden rente op een lening aan een overheid die steeds verder in het schuldenmoeras zinkt? Je ontvangt nu 4,6% op Amerikaanse staatsobligaties en 3,3% op Franse. Is dat wel genoeg? Deze landen hebben geen zin om iets te doen aan die oplopende schulden. Dus misschien is het dan, in tegenstelling tot het verleden, maar beter om in aandelen te beleggen, ondanks de hoge prijs. De mooie winststijging is de tweede factor achter het prachtige rendement. Al heeft die wel een heel smalle basis. U kent het wel, de Magnificent 7-aandelen. Daar groeide de winst met een kolossale 37%, bij de overige 493 bedrijven was het een bescheiden 5%. Eigenlijk is dat vreemd. De Amerikaanse economie draait op volle toeren en toch is er slechts een minimale winstgroei. Dat komt vooral omdat de lonen harder stijgen dan de inflatie, waardoor de factor arbeid een groter deel van de koek krijgt dan de factor kapitaal. De winsten van de Magnificent 7 kunnen doordenderen. Microsoft en OpenAI hebben net het $500 mrd grote AI-investeringsproject Stargate aangekondigd. Bedenk wel dat die enorme investeringen ooit winst moeten gaan opleveren, en afgezien van Nvidia is dat bij de overige techbedrijven voorlopig nog niet te zien. Maar gezien de waarderingen rekenen beleggers er wel op. Genoeg reden dus om voorzichtig te blijven. En voorzichtigheid is het begin van wijsheid, zei Aristoteles al. Net zoals een analyse achteraf. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
De obligatiemarkten zijn onrustig. Vooral in het Verenigd Koninkrijk was er even lichte paniek. Doemscenario’s zoals rond de minibegroting van toenmalig Brits premier Liz Truss uit 2022 kwamen alweer bovendrijven. Gelukkig haalde een Amerikaans macrocijfer wat druk van de ketel: de index voor de kerninflatie viel mee. Al moet je wel tot op twee cijfers achter de komma kijken om dat ook echt te zien. Maar, een meevaller is een meevaller, zullen veel obligatiebeleggers hebben gedacht. De opluchting kwam na een flinke daling van de Amerikaanse obligatiemarkt. In een maand zakten de koersen met 4%. Zo’n scherpe daling kwam de afgelopen tien jaar slechts vier keer eerder voor. De lichte paniek in het VK ontstond door vrees over uit de hand lopende overheidsfinanciën. Als de Britse rente verder stijgt, moet meer rente over de overheidsschulden worden betaald en groeit het tekort verder. Dan moet ergens anders op worden bezuinigd of moeten de belastingen worden verhoogd. De Labour-regering heeft met duidelijke woorden gezegd dat ook te zullen doen. Dat toont politieke moed en is slim getimed: ze heeft een grote verkiezingsoverwinning op zak en de volgende stembusgang is pas in 2029. Er is dus ruimte voor impopulaire maatregelen. Kiezers houden niet van bezuinigingen of hogere belastingen, maar ze zijn wel noodzakelijk en verstandig budgetbeleid werpt op lange termijn zijn vruchten af. Desondanks steeg de Britse rente flink, vooral omdat hij werd meegezogen in de maalstroom van de VS: de Amerikaanse obligatierente stond voor het inflatiecijfer op bijna het hoogste punt sinds 2007. De redenen voor die sterke stijging zijn divers. Als eerste zakt de inflatie niet zo hard als beleggers en de Fed hadden gehoopt. De Fed zal de rente dus naar verwachting niet zoveel verlagen. Bovendien is de olieprijs flink gestegen en ook dat zorgt voor meer inflatie. Verder is er grote onzekerheid over het beleid van de aankomende president. De bekende econoom Paul Krugman denkt dat momenteel een soort krankzinnigheidspremie wordt ingeprijsd. Stijgen de overheidstekorten nog verder? Zorgt het nieuwe beleid voor nog meer inflatie? Opvallend is dat ook hier de scheuring in de Amerikaanse samenleving duidelijk zichtbaar is. Democratische kiezers verwachten dat de inflatie flink gaat stijgen, Republikeinen voorzien juist een sterke daling. In de Verenigde Staten is er dus in tegenstelling tot het VK geen verantwoord begrotingsbeleid. James Carville, voormalig politiek adviseur van Bill Clinton, zei ooit dat hij door reïncarnatie wilde terugkeren als de obligatiemarkt, want dan kan hij iedereen intimideren. De vraag is wie straks onder de indruk is: de obligatiemarkt of de nieuwe president. Het belooft een interessante periode te worden. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
In de afgelopen weken heb ik veel verbaasde beleggers gehoord. Hoe kan de Duitse index op een recordhoogte staan, terwijl de Duitse industrie in miserabele staat verkeert? De Duitse economie zit misschien niet in een recessie, maar daar is ook alles mee gezegd. De reële economie bevindt zich op hetzelfde niveau als voor de coronacrisis. Een van de makkelijkste verklaringen is dat de DAX-index een zogenoemde total return index is. Dat wil zeggen dat het dividend erbij wordt opgeteld. Dat scheelt toch een procent of drie per jaar. Maar ook zonder dividend steekt de Duitse DAX-index met een koerswinst van 16% met kop en schouders boven de Europese indices uit. Hoe komt dat toch? De belangrijkste verklaring is dat de Duitse bedrijven niet hetzelfde zijn als de Duitse economie. Ja, de economie is een belangrijke factor, maar beursgenoteerde bedrijven en de Duitse economie hebben steeds minder met elkaar te maken. De vijf grootste bedrijven in de DAX mogen dan wel oer-Duits zijn, maar ze halen maar een zesde van hun omzet uit Duitsland. Ik haal graag BASF als voorbeeld aan. Dat bedrijf is flink aan het besparen, vooral in Duitsland. Dat doet het vanwege de Europese problematiek: dure arbeid, hoge energiekosten, veel regels… Enfin, het hele Draghi-rapport is hier van toepassing. Terwijl BASF in de VS precies het tegenovergestelde doet. Het bedrijf investeert daar voor $2 mrd. En dat beeld zien we bij meerdere Duitse bedrijven. En de Duitse auto-industrie dan? Er staan maar liefst zes bedrijven uit deze sector in de index. Toch hebben ze samen slechts een weging van iets meer dan 8%. SAP, het Europese antwoord op het AI-geweld uit de VS, heeft in haar eentje al een weging van 15%. Ruim de helft van de stijging in de gehele Duitse beurswaarde van afgelopen jaar komt alleen van dit aandeel. Persoonlijk heb ik mijn twijfels. Iedere keer als ik met een SAP-applicatie moet werken, merk ik dat de Duitse Gründlichkeit ervan afdruipt. Je moet je schikken naar het SAP-systeem, anders zegt de computer ‘no’. Maar het SAP-systeem hangt in de cloud, en daar krijgen beleggers een warm gevoel van. De koers van het aandeel SAP is over de afgelopen twaalf maanden met 77% gestegen, en het bedrijf lijkt daardoor zo in het rijtje van de Magnificent Seven (de grootste techbedrijven ter wereld) te passen. De harde koude data scheppen echter een ander beeld. De verwachte winst per aandeel steeg niet; nada, noppes. Dus SAP biedt een leuk cloud- en AI-verhaal, maar zit er voorlopig nog geen fundament onder de koers. Dan kun je beter in een van de Magnificent Seven-aandelen stappen. Misschien ook een hype, maar daar stijgen de winsten tenminste nog. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Een nieuw jaar, de teller staat weer op nul. Jammer, want het was best prettig om een heel jaar lang tegen zo’n prachtig rendement aan te kijken. 2024 was een jubeljaar, in rendementstermen in elk geval. De wereldaandelenindex steeg met 26%. En dat nadat 2023 ook al een koerswinst van 19% had opgeleverd. Hoe komen we in 2025 weer aan zo’n mooie performance? In diverse outlooks lees ik dat 2025 een stockpickers-jaar wordt. Nu lees ik dat wel vaker. Meestal is het slechts een excuus van vermogensbeheerders om actief beheer te promoten. Het is een goede jaarlijkse traditie om aan Nederlandse experts te vragen wat hun stock picks dan zijn. Er deden maar liefst 112 beleggingsexperts mee aan de enquête van dit jaar. Vorig jaar hadden ze prima keuzes gemaakt. Alle top picks stegen in koers en alle verwachte floppers, op Philips na, eindigden in het rood. Met een fictief long/short fonds met de populairste keuzes zou u 23% hebben verdiend. Het bijzondere is dat de beste beleggingsexpert van 2024 al eens eerder de beursgong als beste expert heeft mogen slaan. Wie het is, dat blijft nog even geheim. Voor het komende jaar staat ASML wederom als favoriet bovenaan. Op zich niet zo bijzonder. Afgelopen jaren voerde het aandeel vrijwel elk jaar de lijsten aan. Een beetje de Max Verstappen van de AEX. En over al deze jaren was dat geen verkeerde keuze. Overigens heeft ASML volgens beleggerssite IEX.nl bij particuliere beleggers ook de favorietenrol voor 2025. Op grote afstand volgen ASM, BESI, NN, ASR en Shell. Samengevat moeten semiconductors, verzekeraars en Shell het in 2025 gaan doen. De aandelen waar u in het komende jaar maar beter vanaf kunt blijven zijn ArcelorMittal, Philips, Randstad en Prosus. En waar staat de AEX-index op oudejaarsdag 2025? Het wordt volgens experts maar een matig beursjaartje. De mediaan is een kleine 4% boven de slotstand van 2024. De gemiddelde verwachting ligt nog lager, op 894 (+2%). Particuliere beleggers verwachten daarentegen een flinke stijging van maar liefst 13%. Ondanks de voorzichtigheid gaan de meeste experts ervan uit dat de beurs niet echt zal dalen. Slechts 42 van de 112 professionals verwachten dat de AEX in het rood zal eindigen. Dit vanwege de Trump-put. Deze werd in de commentaren diverse malen aangehaald. Trump ziet de aandelenbeurs immers als populariteitsmeter en zal alles uit de kast halen om te voorkomen dat de beurs daalt. Dat is fijn, maar het betekent wel dat u de komende vier jaar elke ochtend met enige vrees wakker wordt om op uw telefoon te kijken wat de president nu weer allemaal heeft uitgetwitterd. Maar ja, je moet wat voor die Trump-put over hebben. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
De afgelopen jaren wisten economen het zeker: er zou een recessie komen. De stijgende rente zou de Amerikaanse consument midscheeps raken. En aangezien de Amerikaanse consument erg belangrijk is voor de economie zou daarmee de hele economie in het slop raken. Dat viel dus wel mee. De Amerikaanse consument had genoeg gespaard tijdens corona en had zijn hypotheek lang vastgezet. De meeste Amerikanen hadden dus helemaal geen last van die gestegen rente. Bovendien voelden Amerikanen zich door de lage werkeloosheid erg comfortabel over hun positie op de arbeidsmarkt. Er was alle reden om geld uit te blijven geven. Daarom zat de verwachting bij economen dus flink fout. Die goede economische groei is ook goed voor de bedrijfswinsten. En dat was weer een belangrijke factor voor het prachtige aandelenrendement in 2024. Dat verklaart gelijk waarom de zakenbanken zo hopeloos fout zaten met hun verwachtingen. Men ging uit van een koersstijging van 2% voor de S&P 500. Het werd 25%! Maar wat verwachten de economen en strategen voor 2025? Van de vijftien grootste zakenbanken gaat alleen Citi van een milde recessie uit. De overige veertien verwachten dat de economie op dit niveau of misschien ietsje lager door zal blijven groeien. En inflatie is geen enkel probleem. Die daalt rustig door richting de 2%. Alleen zakenbank Nomura denkt dat de inflatie naar 3,4% zal stijgen. Als de economen zo eensgezind zijn, dan moet je oppassen. Natuurlijk kunnen zij gelijk krijgen, maar de risico’s zitten dan altijd aan de andere kant. In de staart van de verwachtingen. Stel, er komt toch een recessie. Historisch gezien kun je dan het beste in obligaties beleggen. Want tijdens een recessie is er minder vraag naar geld. Bedrijven investeren minder en consumenten consumeren minder. Rente is de prijs van geld, dus bij een lagere vraag zal de rente dalen. Bijzonder is dat de meeste zakenbanken wel een lagere obligatierente verwachten, ondanks dat de economie mooi zal doorgroeien. Voor de aandelenmarkt verwacht men na de 25% opnieuw een opperbest aandelenjaar. Voor 2024 verwachtte men een bescheiden 2%. Voor 2025 mag u 12% koersstijging voor de S&P 500 verwachten. Dat klinkt prachtig. Oh, en mocht u verder nog willen weten wat de consensus onder de zakenbanken is: er komt geen herstel in de Chinese economie en de dollar wordt zwakker. Er is maar één bank (HSBC) die gelooft dat de dollar – euro verhouding onder pariteit komt. Ik adviseer u om op deze rustige dagen eens goed na te denken waar de economen het dit jaar weer eens gruwelijk mis gaan hebben. Daar ligt de verrassing en het grote geld, want de verwachtingen zelf, die hebben de markten al in hun waarderingen verwerkt. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Maak van uw scheet geen donderslag. ‘Kent u die uitdrukking?’ Om dominee Gremdaat maar eens aan te halen. Het is de titel van een van de bijzondere liedjes van Herman Brood, en hij sluit perfect aan op de huidige marktomstandigheden. Fartcoin, oftewel scheetmunt, is een leuk cryptograpje. Het is sinds de verkiezing van Trump met 3000% gestegen. En nee, dat is geen typefout. Het muntje is nu een ruim $1 mrd waard. De cryptofans zullen me graag vertellen dat dit volkomen normaal is en dat ik er niets van snap. Dat klopt. Maar zolang de kopers deze scheetmunt graag willen kopen tegen een hogere prijs dan de verkopers ervoor vragen, blijft de koers stijgen. Een typisch voorbeeld van de Greater Fool Theory: zolang een nog grotere gek na jou komt die het tegen een hogere prijs van jou wil kopen is er niets aan de hand. Totdat de gekken op zijn. Iets dergelijks zien we ook in de aandelenmarkt. In de meest recente enquête onder professionele beleggers van Bank of America blijkt dat iedereen vol in aandelen wil beleggen en dan vooral in Amerikaanse aandelen. Dat is bijzonder. Met Amerikaanse aandelen verdiende u over de afgelopen vijf jaar in euro’s bijna 120%. Dat is bijna driemaal zoveel als in de rest van de wereld. En dan word je enthousiast over Amerikaanse aandelen? De winsten van die bedrijven zijn in deze periode met slechts 55% gestegen. Er is dus flink wat lucht in de koersen geslopen. Allemaal in de hoop dat kunstmatige intelligentie superwinsten zal brengen. Bijzonder is dat maar een paar aandelen de kar trekken. Alleen big tech gaat omhoog. Zelfs na de flinke correctie van deze week laten alle aandelen van de Magnificent Seven een sterke kerstrally zien, op Nvidia na. De rest van de beurs ligt er belabberd bij. De gelijkgewogen S&P 500 is deze maand 4% gedaald. En de goede oude Dow Jones-index is al tien dagen op rij aan het dalen, iets wat we sinds 1974 niet meer hebben gezien. Zou het kunnen zijn dat beleggers deze ‘Mag7’-aandelen nog snel even bijkopen? Zo kunnen ze hun klanten aan het einde van het jaar laten zien dat ze briljante beleggers zijn? De meeste grote beleggers zijn al een paar jaar onderwogen in deze aandelen. Dat verklaart waarom ze al een tijdje bij de indices achterblijven. Deze window dressing gaat daarbij zeker niet helpen. Op deze manier blijf je achter de kudde aanlopen. Let op, op de lange termijn komen koersen en winsten altijd weer bij elkaar. De lucht zal eruit lopen. Ofwel omdat winsten heel hard gaan stijgen of omdat koersen hard gaan dalen. Laten we bij dat laatste scenario hopen dat dit niet met een donderslag gebeurt. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Politiek is een belangrijke factor geworden voor beleggers. Vroeger maakte het niet zoveel uit wie de Amerikaanse president was, maar nu is dat anders. De verkiezingsuitslag is ook de belangrijkste verklaring voor de koersexplosie van Tesla. Als de ceo zélf achter de knoppen mag zitten om de regels te maken voor onder andere zelfrijdende auto’s, dan is het niet moeilijk optimistisch te zijn. Bij big pharma ligt dat anders: Robert F. Kennedy junior mag in ruil voor zijn steun aan Trump daar de regels bepalen, en hij is heel erg antibigpharma. En toegegeven: dat heeft de sector ook over zichzelf afgeroepen. Zorgkosten bedragen nu 16,6% van de totale Amerikaanse economie. Dat is een van de hoogste percentages van alle Oeso-landen. De levensverwachting van de gemiddelde Amerikaan is daarbij een van de laagste, en is zelfs verder aan het dalen. Zorg is een businessmodel in de VS. Een heel winstgevend businessmodel zelfs. Ik kan u de dramaseries Dopesick en Painkiller aanraden, die zijn gebaseerd op het schandaal van Purdue Pharma, de maker van pijnstiller OxyContin. Ik zou ze niet met de kerst kijken, want ze zijn behoorlijk deprimerend. De zogenaamd niet verslavende medicijnen van Purdue speelden een belangrijke rol in de opioïdencrisis in de VS, die een ontwrichtende impact heeft gehad op de Amerikaanse samenleving. Iets wat wij hier in Nederland te allen tijde moeten zien te voorkomen. Een beetje commercie is goed; het zorgt ervoor dat het systeem efficiënter kan draaien. Te veel is slecht. Natuurlijk is de situatie in Nederland heel anders, hoewel ook hier de commercialisering langzaam maar zeker in het systeem sluipt. Laatst sprak ik iemand die reisjes naar Ibiza regelde voor mondhygiënisten. Dan krijg ik toch de kriebels. In de farmaceutische- en zorgindustrie zijn dergelijke praktijken blijkbaar normaal. Wie garandeert mij dat ik niet allerlei overbodige behandelingen krijg aangesmeerd? Vertrouwen is een groot goed, en op deze manier komt dat wel onder druk te staan. De benoeming van Kennedy als minister van gezondheidszorg heeft ervoor gezorgd dat de Amerikaanse farmasector maar liefst 10% is achtergebleven bij de brede markt. Is nu alles ingeprijsd en is het voor beleggers een mooi instapmoment? Er is namelijk weer eens een nieuw virus uitgebroken in Afrika. En misschien verzanden deze populistische ideeën ook wel in de bureaucratische machine, net zoals we met veel zaken in de Nederlandse politiek zien. Nu een van de meest winstgevende markten mogelijk aan banden wordt gelegd, zou ik voorzichtig met beleggen zijn. Het zou wel eens een structurele ommekeer kunnen zijn in de farmaceutische industrie. En misschien maar goed ook. De Amerikaanse situatie geeft aan dat hebzucht niet altijd goed is, om Gordon Gekko’s uitspraak uit de film Wall Street maar weer eens tegen te spreken. Overigens is ook deze film niet als kerstfilm aan te raden. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Als iets een naam krijgt in de financiële wereld, moet je oppassen. Brexit, Magnificent 7 en Trump Trade zijn van die begrippen. En nu is er Le Spread. Oftewel het renteverschil tussen Duitse en Franse staatsobligaties. Die risico-opslag is nu gelijk aan die van Griekenland. Dat komt ook omdat Griekenland de zaken redelijk op orde heeft. Sinds de eurocrisis, in 2010, heeft Griekenland – noodgedwongen - de tering naar de nering moeten zetten. Dat deed economisch veel pijn, maar het is gelukt. Dat is een groot verschil met de huidige Franse situatie. Maar er zijn meer verschillen. Ten eerste was het Griekse renteverschil ten tijde van de eurocrisis ruim 40 procentpunten. Dat is wel heel wat anders dan de huidige Franse risicopremie van 0,80%. Er zit een factor 50 tussen. Een ander groot verschil is dat men in Frankrijk de noodzaak tot ingrijpen niet echt inziet. In Frankfurt maakt men zich zorgen, in Frankrijk niet. Opvallend is wel dat het een geïsoleerd probleem is. Tot nu toe gaat alleen de Franse renteopslag omhoog en trekt het niet de overige Zuid-Europese landen mee in de malaise. Bij Griekenland kon men nog dreigen om het land uit de euro te zetten. Bij Frankrijk is dat niet mogelijk. Er is geen euro zonder de Fransen. De euro is als een omelet. Je kan er ontevreden over zijn, maar een terugkeer naar nationale valuta wordt een puinhoop. Die 0,80% risico-opslag op de rente is overigens eigenlijk veel te weinig. Amerikaanse zakenbanken vinden dat Frankrijk nog een soort ‘exorbitant privilege’-premie heeft: gezien hun hoge schuldengraad en de continue budgettekorten zou het renteverschil eerder richting dat van Italië moeten gaan. Maar oké, wat nu? Nu de Franse regering is gevallen, komt er waarschijnlijk een interim-regering met een nietszeggende begroting. De eerst mogelijke nieuwe verkiezingsdatum is ergens in de zomer van 2025. En tot die tijd blijft het kwakkelen. Meestal zijn de stemverhoudingen na zo’n verkiezing niet veel anders. In het slechtste geval wordt extreemlinks groter en daarmee de middelvinger naar de rest van de Europese Unie ook. Een goed voorbeeld is de discussie over de pensioenleeftijd. Iedereen kan met de ogen dicht het financieringsprobleem zien aankomen, maar iedereen zal en moet vroeg met pensioen. Après nous, le déluge, is niet voor niets een Frans gezegde. Zolang de Fransen niet beseffen dat ze een structureel probleem hebben, komt er ook geen oplossing. Misschien komt dat besef bij een echte crisis. Zoals bij het ontploffen van de obligatiemarkt ten tijde van de Britse budgetplannen van Liz Truss, twee jaar geleden. Een duidelijk voorbeeld dat financiële markten een van de weinige partijen zijn die de politiek kan corrigeren. Ik hoop niet dat de Fransen het zover laten komen. Maar ja, hopen is geen goede beleggingsstrategie. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Small is beautiful is een bekend gezegde. Ook in de beleggingswereld, maar daar gaat het al een tijdje niet meer op. In de afgelopen twintig jaar hebben kleine bedrijven wereldwijd het slechter gedaan dan grote bedrijven. Ondanks de bekende studies van Fama & French over het smallcap-effect. Op lange termijn zou je daar meer rendement mee maken. Lange termijn blijkt wel heel lang te zijn. Gelukkig hebben kleine bedrijven dit jaar door de overwinning van Trump een deel van hun achterstand ingehaald. Beleggers verwachten dat Trump goed zal zijn voor de Amerikaanse economie en daar profiteren vooral nationale bedrijven van. Beleggers duiken massaal op indexfondsen die de Russell 2000 volgen. Is dat een goed idee? Het is sowieso niet verstandig om de kudde te volgen. Maar ook fundamenteel is er nog wel het een en ander op aan te merken. Die belastingverlagingen van Trump zijn leuk, maar dan moet je wel eerst winst maken. En er zitten nogal wat verliesgevende bedrijven in deze index. Dat komt onder andere door het hoge gehalte biotechbedrijven; die maken over het algemeen geen winst. Mocht u toch in kleinere bedrijven willen beleggen, dan zijn de midcapbedrijven misschien een aardig alternatief. Die bedrijven maken wel een mooie winst. En die winsten zijn over de afgelopen twintig jaar zelfs harder gestegen dan van de bedrijven in het grote zusje, de S&P 500. De winsten van de Russell 2000-bedrijven zijn daarentegen juist flink achtergebleven (21% minder). En dat terwijl de midcapaandelen op slechts zestien keer de verwachte winst staan. Vergelijk dat eens met een waardering van de S&P 500 van 22 maal de verwachte winst en de Russell 2000 38 keer. In Europa is het beeld niet heel anders. Ook hier groeien de midcapwinsten harder dan bij de grote bedrijven. Op zich is die grotere winstgroei wel te verklaren. Kleinere bedrijven zijn meer gefocust en minder bureaucratisch dan grote bedrijven. En net als in de VS zijn ook hier de midcapbedrijven goedkoper. Hoewel de korting niet zo heel groot is. De brede Europese STOXX 600 staat op dertien keer de verwachte winsten. De midcapindex op 12,4 keer. Misschien denkt u, ja, maar Europa koerst keihard op een recessie af, dan moet je toch niet in Europese bedrijven gaan beleggen? In principe klopt dat. Hoe slechter de economie, hoe minder winst de bedrijven maken, hoe lager de koersen. Maar beurzen lopen daar altijd wat op vooruit. Als de recessie wordt aangekondigd, is het meestal een ideaal moment om te kopen. Dus nu maar wachten op de vette krantenkoppen over de recessie. Bedenk echter: als je te lang wacht op het ultieme koopmoment, koop je misschien wel nooit. Want wie het onderste uit de kan wil… Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Donald Trump wees in zijn verkiezingscampagne op de enorme inflatie tijdens Joe Bidens presidentschap. ‘Bacon is up five times’, zei hij. Maar volgens de Federal Reserve Bank van St. Louis steeg de prijs van een plakje bacon slechts 11,5%. Maar goed, 400% of 11,5%, wat maakt het uit? In de verkiezingsstrijd gaat het om perceptie, niet om de werkelijkheid. Pikant detail is dat de prijs van bacon onder Trump met 13,9% steeg. Wat wel klopt is dat de inflatie onder Trump lager was. Toen stegen de prijzen met 8% en benzineprijzen daalden zelfs lichtjes. Terwijl de prijzen onder Biden maar liefst 21% omhoog gingen. Logisch dat je boze kiezers krijgt. Deze boosheid was een belangrijke factor bij Trumps overwinning. Dat Biden de schuld kreeg is logisch, maar de hoge inflatie was vooral een internationaal fenomeen. De prijsstijgingen in bijvoorbeeld Nederland en het Verenigd Koninkrijk waren zelfs iets hoger. Maar Biden heeft wel een beetje schuld. Hij ging door met fiscale stimulering, ondanks de hoge inflatie. De Inflation Reduction Act had weinig met inflatiebestrijding te maken, maar vooral met investeringen in schone energie. Daarmee jaag je de economie aan en dus ook de inflatie. Of het onder Trump veel beter zal gaan met de inflatie is de vraag. Als eerste weten we sowieso niet wat Trump daadwerkelijk gaat doorvoeren. Het is wel duidelijk dat hij wat aan de immigratie en aan de importtarieven wil gaan doen. En beide hebben een inflatieverhogend effect. Als eerste de importtarieven. Als Trump daadwerkelijk tarieven van 60% op Chinese importen en 20% op de rest van de wereld gaat invoeren dan heeft dat een prijsverhogend effect. Het kan zijn dat de tussenhandel een deel van deze stijging voor eigen rekening gaat nemen. Daarnaast is het effect van deze tarieven in principe eenmalig. Het is niet zo dat de tarieven het jaar daarop weer met 20%/60% gaan stijgen. In ieder geval hebben de importtarieven vooral impact op duurzame goederen. De meest in het oog springende inflatie, zoals die van voeding en energie zal er nauwelijks door worden beïnvloed. Sterker nog, Trumps ‘drill baby drill’-energiestrategie (pomp zoveel mogelijk olie op) zal een drukkend effect op de olieprijs en dus de benzineprijs hebben. Als tweede lagere immigratie en massadeportatie. Deze zullen een flinke invloed op de Amerikaanse arbeidsmarkt hebben. In een van zijn speeches zei hij dat hij 20 miljoen immigranten wil terugsturen naar hun thuisland. Dat gaat niet lukken. Bedenk dat er 168 miljoen werkenden in de VS zijn. Maar ook hier is de belofte sterker dan de feiten. Het verhaal zal wel een afschrikwekkend effect op immigratie hebben. Hoe minder aanbod van arbeid, hoe hoger de lonen en dus hoe hoger de inflatie. Dus Trumps beleid zorgt eerder voor hogere dan lagere inflatie. Wie weet gaat de Amerikaanse kiezer nog eens terugverlangen naar Bidens bacon. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
1 Opinie | Terug naar 1928: blijkt Trump een moderne Herbert Hoover? 3:59
3:59 
나중에 재생 
나중에 재생 
리스트 
좋아요 
좋아요3:59
나중에 재생 나중에 재생 리스트 좋아요 좋아요Deze week vergeleek Bloomberg-columnist John Authers de huidige Trump-rally op de beurs met de rally na de verkiezing van Herbert Hoover in 1928. Ook daar was een dergelijk optimisme te zien. Authers waarschuwt dat je natuurlijk nooit grafieken over elkaar mag leggen. Maar ik denk dat er zeker wat interessante vergelijkingen zijn te maken. Beide Republikeinen zagen dus een flinke aandelenrally na hun verkiezing. Bij die van Hoover liep dat nog flink door. Tien maanden later stond de S&P-index maar liefst 43% hoger. Daarna kwam echter de grote beurscrash en verdween deze koerswinst als sneeuw voor de zon. Hoover was qua persoonlijkheid overigens het spiegelbeeld van Trump. Hoover, die opgroeide in de christelijke Quaker-gemeenschap, vond dat hij op een gegeven moment genoeg geld had verdiend en zich daarom kon inzetten voor de maatschappij. Een nobel streven. Bij Trump ligt dat iets anders. Hoover moedigde de Amerikaanse bevolking aan om te participeren in de economische groei van het land. Hij adviseerde dan ook om iedere maand wat aandelen te kopen. Dat was destijds al een goed idee en heeft ook altijd gewerkt. Alleen moest je vanaf het moment dat Hoover dit advies gaf, wel erg veel zitvlees hebben. Pas eind 1943 leverde deze veilige beleggingsstrategie eindelijk wat geld op. In de jaren ‘30 was de werkloosheid en de armoede zo hoog opgelopen dat de mensen al blij waren dat ze te eten hadden, laat staan dat ze geld over hadden om te beleggen. Hoover was ook een groot voorstander van laisser-faire, ofwel: laat de economie maar op zijn beloop gaan. Als er een bank failliet gaat, dan is dat maar zo. In de loop van de tijd hebben we geleerd dat dit geen goed idee is. Trump is ook van de vrije markt. Velen zijn het alweer vergeten, maar weet u nog dat Trump tijdens zijn eerste termijn de regels voor kleinere regionale banken had versoepeld? Het was de belangrijkste oorzaak van de bankencrisis begin 2023. Het kordate optreden van de Fed heeft erger voorkomen. Hoover vond het ook een goed idee om de Amerikaanse industrie te beschermen. De tarieven op geïmporteerde goederen werden flink opgeschroefd. Achteraf concludeerden economen dat dit de Grote Depressie groot maakte. En nu denkt ook Trump dat dit een goed idee is. Volgens een bekend gezegde herhaalt de geschiedenis zich niet, maar rijmt zij wel. Dus laten we er dan ook lessen uittrekken. Dat koersen veel verder kunnen oplopen dan je van tevoren ooit voor mogelijk had gehouden. Dat minder regelgeving ook meer risico betekent, en dus een grotere kans op ongelukken. En dat het opwerpen van handelsbarrières en importtarieven geen goed idee is. Het is te hopen dat president Biden bij zijn vertrek wat geschiedenisboekjes laat slingeren in het Oval Office. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Toen Herna Verhagen aantrad als ceo van PostNL, was er nogal wat aandacht voor het feit dat ze een vrouw was. Toegegeven, op dat moment in de tijd was een female touch zeker nuttig. Haar voorganger, Harry Koorstra, was nogal een rouwdouwer en had flinke ruzie met de vakbonden. Dat probleem had ze relatief snel opgelost. Vrouwen zijn er om risico’s te beheersen en moeten altijd de puinhoop van mannen opruimen. Tenminste, dat is de mening van een recent informatief filmpje van BNN-Vara over het feit dat Philips een vrouwelijke cfo kreeg. Daarin werd gesteld dat zij de puinhopen mocht opruimen. Je zal net als cfo zijn aangenomen en dan vertelt zo’n presentator dat je daar alleen maar zit omdat je vrouw bent. Dat is een flinke belediging. Een goede topmanager is een goede topmanager. Of het een man of een vrouw is, doet niet ter zake. U kent wellicht de befaamde uitspraak van ECB-president Christine Lagarde dat als Lehman Brothers Lehman Sisters zou hebben geheten, er wellicht geen Grote Financiële Crisis was geweest. Altijd makkelijk om in scenario’s uit een parallel universum te praten. Je kan het toch niet controleren. Al moet ik wel toegeven dat ik denk dat de houding ten opzichte van risico van een gemiddelde vrouw anders is dan die van een gemiddelde man. En voordat u zich aangesproken voelt, ik heb het hier over gemiddelden en nee, het is niet door feiten onderbouwd. Ik denk dat Herna Verhagen het niet zoveel beter had kunnen doen. Vergelijk PostNL maar met het Belgische Bpost. Het aandeel PostNL is onder Verhagens regime gedaald van €3,80 naar rond de €1,0. Bpost is sinds de introductie in 2013 zelfs 84% kwijtgeraakt. Had ze het écht niet beter kunnen doen? Het probleem van PostNL is tweeledig. Ze hebben een postbedrijf dat langzaam aan het afsterven is. En in de pakketjesmarkt heerst een moordende concurrentie. Misschien had mevrouw Verhagen toch wat risicovoller moeten optreden. Toen de Tweede Kamer pasgeleden 24-uursbezorging eiste, had ze ook kunnen zeggen: ‘Oké, hier heb je de postmarkt terug. Doe ermee wat je wilt, maar als wij geen fatsoenlijke winst kunnen maken, dan stoppen we er mee.’ En in de pakkettenmarkt vinden consumenten de bezorging door PostNL beter dan die van de concurrenten. Maar de premie die het bedrijf daarvoor ontvangt is te laag. Ik heb nog nooit een reclame gezien in de trant van: ‘Laat het door PostNL bezorgen, dan gaat het tenminste goed’. Misschien moet de komende ceo van PostNL meer lef, meer risico tonen. Nu heb ik het idee dat ik naar een kikker in een pan met heet water zit te kijken. En of het een vrouwtjes- of een mannetjeskikker is, dat maakt niet uit. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Wie zijn klassiekers kent, weet welke kant het opgaat bij een eventueel tweede presidentschap van Donald Trump. In de film Back to the Future II wordt een Trumpachtig type, Biff Tannen, de politiek leider. De schrijver van het script gaf later toe dat hij dit personage heeft gebaseerd op Donald Trump. Biff maakt zijn fortuin met een sportalmanak uit de toekomst, waarmee hij kan wedden op wedstrijden waarvan hij de uitslag al kent. Dat klinkt ideaal. Stel, je hebt de krant van morgen, dan is het wel erg makkelijk om rijk te worden. Toch? Nou, niet helemaal. Vermogensbeheerder Elm Partners heeft het getest, in november 2023. Tijdens een proef kregen 118 personen allemaal een fictieve $50 en konden ze handelen op basis van de krant van de dag erna. Vergelijkbaar met Biff dus. De deelnemers kregen vijftien voorpagina’s van The Wall Street Journal uit de periode van 2008 tot en met 2022. Ze konden kiezen long of short te gaan in de aandelenindex of in dertigjarige staatsobligaties, en met welk bedrag. Dus wie echt zeker van zijn zaak was, kon ook groot inzetten. Het leuke is dat Elm Partners de test (Crystal Ball Trading Challenge) op zijn site heeft gezet. U kunt dus zien hoe goed u belegt met een beetje hulp van een kristallen bol. Mocht u het spel spelen: het is ook erg nuttig om deze oude kranten te lezen. Het barst van de nieuwsitems die ook vandaag de dag nog actueel zijn. Onrust in de Gazastrook. De sterke dollar als gevolg van een zwakke Europese economie. Productieproblemen bij Boeing. McDonald’s dat een product moet terugroepen. Het nieuws van morgen is dus niets nieuws onder de zon. Per saldo verdienden deze testers na de vijftien trades $1,62. Dat is een bescheiden 3,2%. Statistisch gezien is dat zo goed als niets. In slechts vijf van de vijftien keer koos de gemiddelde belegger de juiste richting van de aandelen. Het grappige is: hoe zekerder ze waren, hoe groter de kans dat ze het fout hadden. Het is duidelijk, zelfs aan de krantenkoppen van morgen hebben we niets. Wellicht geeft de film meer inzicht in hoe de toekomst eruit komt te zien. Misschien goed voor de Amerikaanse kiezer om hem dit weekend nog eens te bekijken. Stel, je weet dat Trump of Kamala Harris gaat winnen, kan je er dan ook wat mee verdienen? Ik vraag het me af. We leren in ieder geval dat als je heel zeker van je zaak bent, je een grotere kans hebt dat je fout zit. Mister Market maakt je bescheiden, zelfs als je voorkennis hebt. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Met enige jaloezie kijkt Europa naar de Amerikaanse Magnificent 7. De Verenigde Staten hebben de omstandigheden gecreëerd dat deze bedrijven, waaronder Apple en Meta, wereldmarktleider zijn geworden. Europa heeft vooral oude industrieën, zoals auto’s en chemie, en bovendien zijn de regels er strenger, de belastingen en energiekosten hoger en zijn werknemers beter beschermd. Allemaal fijn, maar de keerzijde van deze medaille is wel dat alle groei in activiteit aan de andere kant van de oceaan plaatsvindt. Dat stond ook al in het rapport van voormalig ECB-president Mario Draghi. Maar de inkt daarvan was nog niet droog of Frankrijk en Italië verhoogden de belastingen voor bedrijven nog verder. Dat was nou net niet de bedoeling. De keerzijde van de Amerikaanse aanpak is dat je een ongebreideld kapitalisme creëert waarbij alleen het recht van de sterkste geldt. Goldman Sachs heeft wat op die jaloezie verzonnen. Het kwam enige tijd geleden met de term Granolas als Europese tegenhanger van de Magnificent 7. Het is een gelijkgewogen mandje met de volgende aandelen: GlaxoSmithKline, Roche, ASML, Nestlé, Novartis, Novo Nordisk, L’Oréal, LVMH, AstraZeneca, SAP en Sanofi. Niet van alle bedrijven zijn de letters gebruikt, want het moet natuurlijk wel een beetje leuk klinken. Ik had er al eerder een column over geschreven, maar die heeft alleen mijn prullenbak gehaald. Waarom zou ik het over een willekeurig mandje met aandelen hebben? Het is niet logisch om ze bij elkaar te stoppen, behalve dat ze het in het verleden erg goed hebben gedaan en dat ze Europees zijn. Goldman heeft dit mandje puur uit marketingoverwegingen samengesteld. Rendementen uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst, en dat blijkt uit dit lijstje. De winstwaarschuwing van ASML was een harde schok. Maar ook LVMH staat onder druk, doordat de Chinese consument de hand op de knip houdt en de Franse regering bij succesvolle bedrijven wat extra belastingen wil ophalen. En ook Nestlé en L’Oréal zijn met winstwaarschuwingen gekomen. Al met al heeft deze Granolas-combinatie dit jaar een bescheiden 8% rendement gemaakt. Leuk, maar niets vergeleken met de Magnificent 7, die in diezelfde periode stegen met 44%. We leren hieruit dat als Europa bedrijven niet de ruimte gunt om te groeien, de regio alleen maar verder afdaalt in de economische pikorde. Een tweede les is dat je altijd moet oppassen als een grote Amerikaanse zakenbank met een leuk commercieel ideetje komt. Dat doet me denken aan de Brics-landen, ook zo’n teleurstellend beleggingsconcept van Goldman. En dat is nu een vergaderclubje van enge landen geworden, dus blijf altijd zelf logisch nadenken. Maar ja, dat moet je eigenlijk altijd in beleggingsland. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
1 Opinie | Amerikaanse kiezer heeft geen zorgen over staatsschuld 4:15
4:15 나중에 재생 나중에 재생 리스트 좋아요 좋아요4:15
나중에 재생 나중에 재생 리스트 좋아요 좋아요Recentelijk zag ik een overzicht met belangrijke verkiezingsthema’s in de Verenigde Staten. De slechte overheid stond op nummer 1. Dat is natuurlijk volledig subjectief. Als iedereen in je omgeving maar roept dat alles slecht is, ga je dat zelf waarschijnlijk ook vinden. Terwijl iedere objectieve maatstaf in deze discussie ontbreekt. Maar, zoals altijd tijdens verkiezingen, doen feiten er niet toe. Overheidsfinanciën stonden helemaal onderaan de lijst. Ik kan me wel voorstellen waarom: er zijn geen directe zorgen, en de schade van overmatige schulden zie je pas op langere termijn. Al is het dan wel dubbel zo pijnlijk om deze in te halen, kijk maar naar Italië, Griekenland en Argentinië. Als kiezers het toch niet belangrijk vinden, dan kun je als presidentskandidaat allemaal leuke plannen presenteren, zelfs al kosten ze veel geld, zoals lagere belastingen of subsidies voor nieuwe huizenkopers en kinderbijslag. Het gevolg is dan ook enorme overheidstekorten. Volgens een onderzoek van Deutsche Bank is het meest optimistische scenario een tekort van 7% in 2026. Dat is het geval als Harris zowel het Huis van Afgevaardigden als het Congres wint. In verkiezingstermen is dat een Blue Sweep, naar de kleuren van de Democratische partij. Ze kan dan de bedrijfsbelasting verhogen van 21% naar 28%. Dat is nog steeds lager dan de 32% van voordat Trump de belasting verlaagde in 2018. In het meest ongunstigste scenario is er een tekort van 9,7%. Dat is als Trump wint met een Red Sweep. Leuk al die tekorten. Meer schuld is goed voor de economie op korte termijn. Maar wie gaat dat financieren? De Amerikaanse private sector zit al redelijk vol met deze schuld. China is zijn belang in Amerikaanse overheidsobligaties juist aan het afbouwen. Het heeft in de afgelopen tien jaar zijn portefeuille bijna gehalveerd, terwijl de Amerikaanse staatschuld is verdubbeld, van $17.000 mrd naar nu ruim $35.000 mrd. Als Trump zijn plannen gaat uitvoeren, komt daar volgens het Committee for a Responsible Federal Budget tot en met 2035 $7500 mrd bij. Bij Harris is dat ‘slechts’ $3500 mrd extra schuld. Leidt dat tot een flink hogere rente? In principe wel. Het is een kwestie van vraag en aanbod. En als het aanbod van Amerikaanse staatsobligaties toeneemt en de vraag niet, dan moet de Amerikaanse overheid een hogere prijs (lees rente) bieden om kopers te verleiden. In de praktijk is deze correlatie er op korte termijn echter niet. Het gaat goed tot dat het fout gaat. Maar ja, dat is een zorg voor de volgende president. Ooit worden te hoge staatschulden wel een thema in de verkiezingen. Maar dan is het te laat en vraagt iedereen zich hoe het zo uit de hand heeft kunnen lopen. Nou, daar hebben die kiezers dus zelf voor gestemd. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
In beleggingsland liggen gokken en speculeren erg dicht bij elkaar. Het is leuk als je wint en twee keer zo jammer als je verliest. Gokken is een belasting op domheid, wordt weleens gezegd. Toch worden mensen er nog altijd toe aangetrokken. Alles voor de adrenalinekick die je krijgt als je wint. Als regelmatige lezer van deze column weet u dat speculeren meestal niet loont, en saai beleggen wel. Of je moet bovenmatig slim zijn, zoals Michael Burry, waar ik vorige keer over schreef. Recentelijk zag ik een overzicht van researchbureau Vanda over hoe de beleggingsportefeuille van een gemiddelde Amerikaan is samengesteld. Dat is bijzonder: die is overladen met technologieaandelen. In de top tien staan maar liefst acht Amerikaanse technologiebedrijven, goed voor ruim 38% van de portefeuille. Dat is nog meer concentratie dan in de S&P 500. Verder zit er een S&P 500-indexfonds en een Nasdaq-indexfonds in. Nog meer tech dus. Wat verder opvalt, is dat er ook nog eens veel indexfondsen met een hefboom in zitten: één op de Nasdaq, één op de S&P500 en één op de chipindex. Die drie hefboomfondsen zijn samen goed voor 4% van de portefeuille. Een beetje gokken is leuk, maar dit is wel erg heftig. Bovendien zijn het vrij dure fondsen, want zo’n hefboom kost natuurlijk wel geld. Als de koersstijging er niet komt, zakken deze fondsen door die hoge kosten langzaam weg. Toegegeven, deze extreme concentratie van technologieaandelen en speculatieve beleggingen leverde in de afgelopen periode een enorm rendement op. De hefboom-ETF op de Nasdaq is bijvoorbeeld in het afgelopen jaar in koers verdubbeld. Deze vorm van speculeren wordt vooral gepromoot door finfluencers op TikTok, X en YouTube. Tja, als je een beetje goed beleggingsadvies wilt, waar haal je je informatie anders vandaan? Toegegeven, op YouTube vind je ook nog weleens wat nuttige informatie (zoek maar eens op ene Van Zeijl). Volgens Bloomberg is de instroom in deze hefboomproducten alleen dit jaar al $50 mrd. Leuk dus, dat gokken, vooral als het goed gaat. En tot nu toe gaat het erg goed. Maar de gemiddelde portefeuille heeft nauwelijks spreiding en zit bovendien vol speculatieve beleggingsproducten. De Amerikaanse particulier heeft gegokt en gewonnen. Maar iedereen weet hoe het afloopt met de gokker die blijft doorgaan. Uiteindelijk wint de bank altijd en blijft de gokker berooid achter. Een speculant zoals Michael Burry weet wat hij doet. Ik vrees met grote vreze dat de gemiddelde Amerikaanse particulier gewoon achter de finfluencers en de kudde aanloopt. De Amerikaanse particulier verkeert nu in de winningmood en zit vol adrenaline. Maar de kater komt later. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Laatst sprak ik een belegger die in korte tijd een enorme klapper op de beurs had gemaakt met aandelen van het Chinese webbedrijf Alibaba. Hij had op diverse sites en op X gezien dat Michael Burry daar grote hoeveelheden van had gekocht. Michael Burry is bekend van de film The Big Short. In 2007 analyseerde hij de Amerikaanse huizenmarkt en speculeerde op een crash. Die kwam er vervolgens ook. Hij verdiende er een vermogen mee en kreeg een sterrenstatus. Het verhaal was zo spectaculair dat er dus zelfs een film van werd gemaakt. En dit jaar zette hij dus vol in op Alibaba. Het aandeel was goed voor 21% van zijn portefeuille. Met andere bedrijven zoals Baidu en JD.com erbij maakten Chinese technologieaandelen 45% van zijn totale portefeuille uit. Het duurde even, maar Burry kreeg gelijk en flink ook. De aandelen deden het hele jaar bijna niets, maar de afgelopen paar weken explodeerde de koers. Over drie maanden gerekend, kwam er 50% bij. De kleine belegger die er een enorme klapper mee maakte, stond te juichen op de banken. Al had hij natuurlijk wel zelf zijn huiswerk gedaan. Toen hij het aandeel kocht, stond het op slechts achtmaal de verwachte winst. Ter vergelijking: de koers-winstverhouding van Amazon op dat moment was 42. Hij had gekeken naar de hoeveelheid cash op de balans en de goede vrije cashflow. Bovendien was destijds het sentiment rond Chinese techaandelen dramatisch slecht. Grote beleggers speculeerden op een daling, zo gaf recent onderzoek van Bank of America aan. In diezelfde week kreeg ik een telefoontje van een onbekende belegger. Hij vroeg of ik de Corné van Zeijl was die hem tips had gegeven. Ik vertelde hem dat ik wel Corné van Zeijl ben, maar geen tips geef. Deze meneer had via Whatsapp contact met iemand die zich als mij voordeed. De geadviseerde aandelen waren zo goed als waardeloos geworden. Hij had er een klein vermogen mee verloren. Ik schrok van het bedrag. Als je naar de koersontwikkeling van beide geadviseerde aandelen kijkt, zie je duidelijk een ‘pump and dump’-schema. Daarbij kopen oplichters aandelen van een klein beursgenoteerd bedrijf op, en halen vervolgens kleine beleggers over ook in te stappen. Zodra de fraudeurs denken dat iedereen erin zit, dumpen ze massaal hun stukken en blijven de kleine beleggers met een flink verlies achter. Hierbij dus een woord van waarschuwing. Het grote verschil tussen deze twee tips is dat de eerste ‘tip’ niet actief werd gepusht. Burry’s beleggingen zitten in een investeringsmaatschappij. Zijn belangen moeten daarom worden gemeld en de media pikt dat dan op. In het tweede geval werd het aandeel duidelijk gepusht. Ik vind het bijzonder vervelend voor het slachtoffer. Hopelijk is het een les is voor anderen. Dus mijn tip, wees altijd voorzichtig en achterdochtig als je tips hoort. En doe altijd je eigen huiswerk. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
1 Opinie | Mr. Market zet zijn geld voorzichtig op Kamala Harris 4:03
4:03 나중에 재생 나중에 재생 리스트 좋아요 좋아요4:03
나중에 재생 나중에 재생 리스트 좋아요 좋아요Veel beleggers volgen de Amerikaanse verkiezingsstrijd op de voet. Enerzijds vanwege het grote spektakel. Ik hoor veel verschillende meningen over waarom de ene of de andere kandidaat zou winnen. Op 5 november weten we het (hopelijk). Anderzijds omdat het voor beleggers nogal wat uitmaakt wie er gaat winnen. Deze verkiezingen gaan bepalen hoe de Amerikaanse maatschappij en economie er in de komende jaren en waarschijnlijk ook na de volgende presidentsperiode uit gaan zien. Meestal doet de Amerikaanse beurs het niet zo goed richting de verkiezingen — zeker als het een spannende race is, en dat is het. Om na de verkiezingsdag weer te herstellen, wie er ook wint. Mijn mailbox zit al propvol met rapporten over de impact van de nieuwe president op de financiële markten. Simpel samengevat zeggen ze: Trump wil belastingen verlagen en dat is goed voor aandelen, Harris wil belastingen verhogen en dat is slecht. Maar na de afgelopen verkiezingen bleken alle scenario’s nutteloos. In 2016 was bijvoorbeeld de consensus dat onder Trump de obligatierente zou stijgen omdat de Amerikaanse staatsschuld zou exploderen. Die staatsschuld steeg inderdaad fors, maar de rente daalde. Interessanter is het om te kijken naar wat de beurs over de verkiezingen zegt, in plaats van andersom. Een van de mooiste indicatoren is het aandeel Trump Media. Het bedrijf draaide over de afgelopen twaalf maanden een omzet van slechts $1,6 mln en had daarin $135,7 mln aan kosten. Het zal waarschijnlijk failliet gaan als Trump niet verkozen wordt. Maar goed, dat zijn beleggers in Trumpbedrijven wel gewend. Ten tijde van het televisiedebat tussen Biden en Trump en de aanslag op laatstgenoemde, steeg de koers van Trump Media. Deze gebeurtenissen verhoogden Trumps kans op het presidentschap. En als hij president wordt, zal dat ongetwijfeld goed zijn voor zijn socialemediakanaal Truth Social, onderdeel van Trump Media. De gokmarkten (als dat onder financiële markten mag worden verstaan) geven ook een oordeel. Op dit moment krijgt u een hogere uitbetaling als Trump wint. Ergo, men schat de kans op winst voor Harris hoger in. Ze ligt daar nu 12% voor op Trump. Voordat u als Harrisfan gaat juichen: Biden lag bij de vorige verkiezingen 25% voor, maar hij won maar ternauwernood. Verder is er een sterke correlatie tussen de koers van de bitcoin en de kansen van Trump. Helemaal onlogisch is dat niet. Trump is erg pro-crypto en wordt flink gesponsord door de cryptogemeenschap. Al is de genoemde correlatie de laatste paar weken weer zoek, doordat andere factoren de koers van de bitcoin doen zwalken. Al met al lijken de financiële markten ervan uit te gaan dat Harris gaat winnen. Maar de marges zijn zo dun dat ik gewoon 5 november zou afwachten. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Apple mag €13 mrd aan de Ierse regering betalen. De hoogste Europese rechter bekrachtigde afgelopen week die belastingnavordering. Apple-ceo Tim Cook noemde het ‘total political crap’. Dat zou ik ook roepen als ik opeens een belastingaanslag van 13 miljard op de deurmat zou vinden. Naast die extra 13 miljard heeft Ierland al jaren een budgetoverschot. Ierland was altijd een land met te veel inwoners en te weinig geld. Nu is het een land met te weinig mensen en te veel geld. Dat klinkt als een luxeprobleem dat we allemaal wel zouden willen hebben. Hoe zouden wij ook dit soort ‘problemen’ kunnen krijgen? Als eerste een laag belastingtarief. Die route hebben we in Nederland reeds gevolgd en ik denk dat we als Nederland besloten hebben dat dát niet de juiste weg is. Ierland hanteert een belasting van 12,5%. Het gemiddelde in Europa is 21,3%. Maar ook Ierland zal moeten voldoen aan de Global Minimum Tax Rate van 15%. Het loonde de moeite voor Ierland om een laag belastingtarief in te voeren. Er waren namelijk toch nauwelijks grote bedrijven. De overheidsinkomsten ondervonden dus bijna geen schade van die lage tarieven. Maar op deze manier trok het wel nieuwe bedrijven aan. Maar er zijn meer redenen waarom buitenlandse (en vooral Amerikaanse) bedrijven zich graag in Ierland willen vestigen. Ten eerste spreekt men er uitermate goed Engels. Logisch, maar Nederlanders beheersen die taal ook prima. Een andere reden die we moeilijk kunnen na-apen, is dat 9,5% van de Amerikanen aangeeft van Ierse afkomst te zijn. Dat schept toch een band. Slechts 0,27% is van Nederlandse afkomst. Daarnaast heeft Ierland een stabiel politiek systeem. Na de brexit werd dit een uitermate belangrijke factor. Een stabiel politiek systeem zou ik ook wel willen, maar ja dat is aan de kiezers. En natuurlijk moet het land wel onderdeel van de EU zijn, anders heb je geen toegang tot een regio met 450 miljoen inwoners. Tja, en dan wat te doen met die 13 miljard? Er gaan al plannen op om er leuke dingen mee te doen. Maar dan giet je extra olie op een economie die toch al oververhit is. In de nasleep van de financiële crisis vanaf 2008, klapte de oververhitte Ierse huizenmarkt, met dramatische gevolgen. Ik zou daar dus een beetje voorzichtig mee zijn. Doe ‘een Noorwegen’, zou ik zeggen. Begin nog een staatsfonds (Ierland heeft er al een, à €17 mrd), maar dan een dat belegt in start-ups. Daar heb je wat aan voor de toekomst. En maak het bestendig zodat toekomstige politici niet in deze pot kunnen graaien om alsnog op korte termijn gerichte leuke dingen te doen voor de mensen. De Ierse lessen geven vooral aan dat je een beetje lief en een beetje betrouwbaar voor bedrijven moet zijn. Net als in een goede relatie. Want zonder bedrijven, geen werk en geen bloeiende economie. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
1 Opinie | Meer schulden maken is niet de oplossing voor Europa 4:17
4:17 나중에 재생 나중에 재생 리스트 좋아요 좋아요4:17
나중에 재생 나중에 재생 리스트 좋아요 좋아요Het heeft even geduurd, maar Mario Draghi’s plan is er. De conclusie van de oud-president van de Europese Centrale Bank is dat Europa hopeloos achterloopt bij de Verenigde Staten en China. Dat klopt. Als we naar de economische groei over een lange periode kijken, loopt Europa bijna een procentpunt per jaar achter op de VS. Vrijwel alle grote technologiebedrijven zijn Amerikaans. Als een fanfare die voor het circus uitloopt, kwamen Duitse autofabrikanten in de afgelopen weken met dramatisch bedrijfsnieuws om dat beeld te bevestigen. Volkswagen overweegt het sluiten van fabrieken omdat de kosten te hoog zijn. Een gemiddelde werknemer in de fabriek in Wolfsburg verdient €65.000 per jaar. De beurswaarde van VW is nog maar de helft van die van tien jaar geleden. Duitsland was altijd de locomotief van Europa, maar heeft last van hoge energiekosten, bovenmatige regelgeving en een sterke terugval van de export naar China. Draghi stelt minder regels voor en een soepele omgang met fusies, vooral bij technologiebedrijven. Maar bovenal meer schulden. Draghi wil dat Europa €800 mrd per jaar gaat lenen. Dat is 5% van de totale economie, te besteden aan digitalisering, een schonere economie en een vergrote defensiecapaciteit. Van extra schulden maken is nog nooit iemand rijker geworden, tenzij diegene het goed investeerde. De besteding van het Europese coronaherstelfonds laat zien dat de lidstaten goed zijn in geld uitgeven, maar niet in structureel hervormen om de economie op gang te helpen. De inkt van Draghi’s plan was nog niet droog of Brussel kwam al met het plan om nog eens €350 mrd aan gezamenlijke schuld uit te geven. Terwijl er toch duidelijk in het Verdrag van Maastricht staat dat we dat niet zouden doen. Wat helpt dan wel? Hogere productiviteit. Slimmer en efficiënter werken dus. Dat betekent ook structurele hervormingen op de arbeidsmarkt. Pijnlijk en politiek gezien moeilijk om door te voeren, maar nodig. Anders gaat het werk gewoon weg. De keiharde reorganisaties in de Duitse auto-industrie zijn daar een goed voorbeeld van. Investeren voor de lange termijn, in onderwijs bijvoorbeeld. Zorg ervoor dat buitenlandse studenten willen blijven komen. Ja, ze moeten ergens wonen en dat geeft druk op de woningmarkt. En misschien blijven er een aantal hangen. Maar dat wil je juist. Ze leveren een bovenmatig positieve bijdrage aan de economie. En zoals Draghi voorstelt: minder regels. Regels zijn in principe goed. Ze zijn er om de maatschappij te beschermen. Maar van een overvloed van regels wordt de maatschappij niet beter. Als de regelmakers een beetje gezond verstand gebruiken en nadenken over de toegevoegde waarde, zou dat al veel helpen. Noem me sceptisch, maar sinds het begin van de euro is duidelijk dat extra schulden niet de oplossing zijn. Verre van. Anders zou Italië een heel welvarend land zijn, toch? Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Soms heb ik het idee dat ik een van de weinige overgebleven beren ben in deze markt. Als iedereen zegt dat je ongelijk hebt, wil dat niet zeggen dat dat ook zo is. Maar je kunt weleens extra nadenken waarom dat verschil er is. Zijn zij nou zo dom of ben ik zo slim? Genoeg reden om nog eens op te schrijven waarom ik somber ben. Op zich is dat simpel. Allereerst is de winstgroei die analisten verwachten momenteel erg hoog. De consensus gaat uit van een stijging van 13,4%. Dat ligt ver boven het historisch gemiddelde, en komt eigenlijk alleen maar voor net na een recessie of toen tijdens de belastingverlaging van toenmalig Amerikaanse president Donald Trump. Het zou natuurlijk kunnen dat er een sterk herstel komt, maar voorlopig worden de vooruitzichten voor de Amerikaanse economie alleen maar somberder. Bovendien zal er ook niet meer zoveel hulp van de consument komen. Joe Sixpack spaart nog maar 3,9% van zijn inkomen, bijna het laagste percentage sinds de grote financiële crisis. Daarbij is die hoge winstgroei ook nog eens hoog gewaardeerd. Amerikaanse aandelen staan nu op 21,4 keer de verwachte winst. Alleen in de periode rond de internetbubbel in 2000 en net na corona waren aandelen duurder. Ja maar, meneer van Zeijl, de Fed gaat de rente toch verlagen? Iedereen weet toch dat dat goed is voor aandelen? Dat klopt. Maar iedereen weet ook al dat die renteverlaging er aan gaat komen. Er zou weleens een ‘’t bezit van de zaak, is ‘t eind van het vermaak’-correctie kunnen komen. Bovendien regeert de aandelenbeurs helemaal niet zo positief op zo’n eerste verlaging. Zakenbank UBS heeft het onderzocht. De laatste zestien keer na zo’n eerste verlaging deed de markt het niet goed. Alleen als de economie daarna weer sterk herstelt, krijg je ook een mooie beurs. UBS meet het herstel van de economie als een stijging van de ISM index van vijf punten of meer. En stel nou dat Kamala Harris de verkiezingen wint. Dan krijgen we wellicht een belastingverhoging van 21% naar 28% voor bedrijven. Daar gaan de winsten een flinke knauw van krijgen, precies het tegenovergestelde van 2018. Toen gingen de winsten fors omhoog, omdat Trump de belastingen voor bedrijven verlaagde. Tegenwoordig dragen Amerikaanse bedrijven nog maar 8% bij aan het totale inkomen van de staat. Die belastingverlaging had vrijwel geen positief uitwerking op de economie. Maar het had wel een permanent negatief effect van maar liefst $2300 mrd op het begrotingstekort. Natuurlijk kan ik ongelijk krijgen. Aandelen kunnen nog duurder worden. De winstgroei kan nog hoger worden. De economie kan onverwacht toch harder groeien. Alles kan, maar voorlopig zie ik genoeg reden om aan de berenkant te blijven. Ook al is het hier stil. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Deze zomer zagen we een flinke correctie in de aandelenmarkt. 9% eraf in drie weken tijd is een serieuze daling. Bijzonder is dat deze correctie alweer helemaal gecorrigeerd is. Wie in die periode op vakantie is gegaan, zag bij terugkomst dezelfde koersen op de borden staan. Al die drukte voor niets. Een van de verklaringen voor die grote daling is de carrytrade met de yen. Dat klinkt slim en interessant, en de meeste beleggers weten niet hoe dit een dergelijke koersdaling moet verklaren. Maar goed, de Japanse Nikkei-index ging heel hard omlaag en er was iets met de Japanse rente, dus dat zal wel met elkaar te maken hebben. Natuurlijk is er een relatie. Veel handelaren zaten al heel lang short in de Japanse munt. Dat was makkelijk geld verdienen. Je leende tegen een lage rente in yens. En dat geld belegde je weer in Amerikaanse obligaties, waarop je een hoge rente kreeg. Dat renteverschil kun je dus iedere keer in je zak steken. Dat is de carrytrade met de yen, en die munt daalde ook nog. Dus als je je geleende yens terugbetaalde, waren ze ook nog eens goedkoper. Dat ging goed, totdat het fout ging. De centrale bank van Japan verhoogde de rente en opeens steeg de yen zowaar in koers. En dus tuimelde iedereen over elkaar om deze trade weer terug te draaien. Een stijgende yen is slecht voor de Japanse aandelenkoersen en dus kelderde de beurs in dat land. Een andere verklaring voor de scherpe correctie was de Amerikaanse recessieangst. Diverse commentatoren kwamen ineens met de Sahm-indicator op de proppen. Menigeen had er nog nooit van gehoord. Deze regel van mevrouw Claudia Sahm zegt dat als de werkloosheid met een half procent stijgt, er een recessie volgt. En inderdaad, sinds de Tweede Wereldoorlog heeft deze indicator nog geen fout signaal gegeven. Het bijzondere is dat Sahm zelf zegt dat je voorzichtig moet zijn. Volgens haar kan het zijn dat deze indicator in niet werkt in tijden van toenemende arbeidsparticipatie en hoge immigratie. Nog een verklaring waren de berichten dat de nieuwe chips van Nvidia niet goed werkten en dat Warren Buffett de helft van zijn Apple-aandelen had verkocht. Allemaal argumenten die van tevoren niemand had aangegeven, maar die achteraf de correctie prima verklaren. Ik denk dat de belangrijkste verklaring is dat het sentiment overmatig optimistisch was en dat beleggers terug op aarde vielen. Maar nu de koersen weer gestegen zijn, is het optimisme ook weer terug. Aangezien september historisch gezien een slechte maand is voor aandelen, zou ik nog een beetje voorzichtig zijn. Net als met je vakantieplannen: als je weet op basis van statistieken weet dat er op je favoriete vakantiebestemming in een bepaalde periode veel orkanen zijn, waarom zou je er dan heen willen? Wacht even tot het orkaanseizoen voorbij is, zou ik zeggen. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
Voor de meeste mensen is de vakantieperiode zo goed als voorbij, maar centrale bankiers gaan nu pas op zomerkamp. Dit weekend hebben ze hun jaarlijkse meeting in het Amerikaanse Jackson Hole, waar ze hun visies delen. Deze keer is het onderwerp de impact van het monetaire beleid op de economie. Daar valt genoeg over te zeggen. Kijk je naar de huidige situatie, dan lijkt het beleid weinig effect te hebben. De Fed heeft zijn beleidsrente enorm snel en veel verhoogd: in slechts vijftien maanden ging hij van 0% naar 5,25%. We moeten ver terug in de tijd om een dergelijke sterke renteverhoging van de Fed te zien. Toch is er amper sprake van afzwakkende economische groei. Hoe zinvol is zo’n rentebeleid eigenlijk? Is het niet een beetje trekken aan een monetair touwtje? Zo verhoogde de Fed in de periode 2004-2006 de rente van 1% naar 5,25%, maar kwam de recessie pas in 2008. En dan nog kun je je afvragen of dat echt het gevolg was van de gestegen rente. De kredietcrisis werd vooral veroorzaakt door de geklapte huizenbubbel. De gestegen rente was hooguit de brandende lucifer bij de lont van de woningmarkt. Er zijn meerdere verklaringen. Om te beginnen: het duurt altijd even voordat de impact op de economie te zien is. Je gaat als bijvoorbeeld de rente op je creditcard stijgt, niet direct minder geld uitgeven. En het aantal consumenten dat besluit geen nieuwe auto te kopen omdat de rente nu echt te hoog is geworden, is beperkt. Het percentage dat zegt dat het een slechte tijd is voor zo’n aanschaf, is momenteel net zo hoog als in 2021, toen de Fed nog helemaal niets aan de rente had gedaan. Wel groeit het aantal Amerikanen dat hun creditcardschulden en autoleningen niet meer kan betalen. Een andere belangrijke verklaring: het percentage huizenbezitters met een lange rentevaste periode is enorm toegenomen. Zij gaan natuurlijk niet meer verhuizen, want dat zou betekenen dat hun hypotheeklasten enorm stijgen. De huizenmarkt gaat daardoor op slot, maar het zorgt er ook voor dat deze consumenten geen last hebben van stijgende rentelasten, terwijl dat in de vorige rentecyclussen wel het geval was. Ze kunnen hun geld dus aan andere dingen uitgeven, wat de economische impact van een rentestijging beperkt. Waarschijnlijk komen de centrale bankiers met dezelfde conclusies naar buiten, maar klinkt het een stuk gewichtiger. Of zouden ze ook nog andere verklaringen hebben gevonden? Misschien toch maar de vakantie van volgend jaar eens in Jackson Hole plannen. Wellicht worden we er wat wijzer van. Zo’n economisch zomerkamp lijkt me best interessant. Nu nog kijken of ik ook mevrouw Van Zeijl zo gek kan krijgen. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Enige tijd geleden had ik een discussie met een beleggingsprofessional die zei dat je altijd overwogen in aandelen moet zitten. Aandelen leveren immers een hoger rendement op. Ik schrok een beetje van deze redenering. Overwogen betekent dat je op korte termijn meer in aandelen belegt ten opzichte van de basisportefeuille die de klant heeft gekozen. Maar het is de keuze van de klant om meer of minder in aandelen te beleggen. Op deze manier heeft de klant meer risico dan hij heeft aangegeven te willen. Dat vind in principieel onjuist. De basis in deze portefeuilles waren Duitse staatsobligaties en wereldwijde aandelen. Toen ik weer rustig achter mijn bureau zat, heb ik de spreadsheets erbij gehaald. Als je voor één maand belegt, doen aandelen het in 56% van de gevallen beter en obligaties in 44%. Met een 12 maandshorizon liggen deze percentages op 61 en 39. Dus ja, hoewel ik principieel tegen ben, heeft deze expert rekenkundig gelijk. Sinds 1970 heb je met wereldwijde aandelen 8,6% verdiend en met Duitse staatsobligaties 5,7%. Dat verschil lijkt niet zo groot, maar het betekent wel dat een investering van €100 aan het begin nu tot ruim €9000 is uitgegroeid. Bij Europese obligaties is dat maar €2000. Zie hier het effect van het rente-op-rentewonder. Of het achtste wereldwonder zoals Albert Einstein het noemde. Ondanks deze klinkende rendementscijfers, ben ik terughoudend met de stelligheid van deze opmerking. Dit soort opmerkingen hoor je vooral als koersen lekker omhooggaan. Bij een beurscrash verdwijnt die stelligheid als sneeuw voor de zon. De belangrijkste vraag is misschien wel: waarom doen aandelen het ‘altijd’ beter? De voornaamste reden is natuurlijk de onderliggende winstgroei van de bedrijven. Hoe hoger de winsten, hoe hoger de koersen. Die bedrijfswinsten stijgen door een betere productiviteit, het herinvesteren van niet-uitgekeerde winsten en inflatie waardoor winsten automatisch meegroeien. Dat hebben staatsobligaties allemaal niet. Die keren gewoon rente uit, meer niet. Als je de grafiek erop naslaat, vallen wel een paar andere dingen op. In de jaren zeventig was er een enorm hoge inflatie, maar liepen aandelen hopeloos achter bij obligaties. De belangrijkste verklaring is dat er wel een hoge inflatie was, maar dat dit vooral naar de werknemers ging. Bedrijven kregen een steeds kleiner deel van de koek. En, als je de pech had om in 1970 vol in aandelen te zijn gestapt, dan had je in 2012 nog steeds geen extra rendement behaald ten opzichte van de saaie veilige staatsobligaties. Tweeënveertig jaar is lang, zelfs voor een langetermijnbelegger. Maar in 2012 hoorde je deze beleggingsadviseur niet over het overrendement op aandelen. De conclusie is duidelijk. Ja, aandelen doen het op lange termijn ‘altijd’ beter, maar lange termijn kan weleens héééél lang zijn. Veel langer dan menig belegger aankan. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Niet beleggen in de Verenigde Staten zou u in de afgelopen jaren heel wat rendement hebben gekost. Tot en met 2014 liepen de Amerikaanse en de Europese beurzen aardig met elkaar in lijn, maar dat beeld is sindsdien dramatisch veranderd. Met de MSCI Europa Index had u de afgelopen tien jaar 109% verdiend (inclusief ontvangen dividend), terwijl de S&P 500 met 314% steeg. Een gigantisch verschil. Een van de verklaringen is het verschil in economische groei. Over het afgelopen decennium groeiden de VS gemiddeld 1% per jaar meer dan de Europese economieën. Strategen lijken het een vanzelfsprekendheid te vinden dat Amerika harder groeit. Tijd om naar de oorzaken te kijken. Enerzijds komt het doordat de Amerikaanse bevolkingsgroei ook hoger is. Dat laatste effect is goed voor de helft van het groeiverschil. Overigens moet het aantal werkenden in dezelfde mate meegroeien, anders heeft het economisch geen zin. Daarnaast heeft de Amerikaanse overheid onder president Joe Biden de boel flink aangejaagd met allerlei fiscale stimulansen. Een groot deel daarvan werd besteed aan langetermijninvesteringen, zoals chipfabrieken, infrastructuur en vergroening. De overheidsfinanciën zijn na Donald Trumps belastingverlaging nog verder uit de hand gelopen, maar het geld is wel nuttig besteed. Naast de fiscale stimulans is de flexibiliteit van de Amerikaanse arbeidsmarkt een belangrijke factor. Dat is niet altijd even fijn als werknemer, maar het zorgt er wel voor dat bedrijven makkelijker investeren. En als laatste geeft de Amerikaanse consument heel gemakkelijk zijn geld uit. Alle extra spaarcenten na corona zijn uitgegeven. Dat was goed voor de economie, maar dat potje is nu wel op. Hoe anders is het beeld in Europa. Daar zit men nog steeds op zijn spaarcenten. In de meeste Europese landen is die coronaspaarpot bijna niet aangesproken. Goed voor de potentiële groei, maar van potentiële groei kun je niet leven. In Europa hebben we veel meer last van vergrijzing, terwijl de pensioenleeftijd in de meeste landen niet (genoeg) stijgt. Dat, gecombineerd met starre arbeidsmarkten, zorgt voor sombere vooruitzichten, zeker in het huidige populistische klimaat. Zo’n arbeidsmarkt is een politieke keuze, maar een van de consequenties is lagere economische groei. En we hebben een overvloed aan bureaucratie, dat wel. Voeg daarbij het stilvallen van exportmarkten zoals China en het plaatje is compleet. Gelukkig heeft zuidelijk Europa nog een paar plusjes. Enerzijds de enorme fiscale stimulans vanuit Brussel en anderzijds de positieve toerisme effecten. Met verwondering kijk ik daarom naar de diverse antitoerismeprotesten. Als je er economisch zo van afhankelijk bent, is een dergelijke beweging erg gevaarlijk. Dus blijft dat groeiverschil zo groot? De aanjagers van de Amerikaanse economie - bevolkingsgroei, het coronaspaarpotje en de fiscale stimulans - zullen ongetwijfeld in een lagere versnelling gaan draaien. Maar een economische revival in Europa? Hoe goed je ook kijkt, ik zie niet waar het vandaan moet komen. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
De zoete droom van een belegger is dat hij met een glazen bol in de toekomst kan kijken. Hoe zou dat zijn? Stel, het is 1972 en u ziet in uw opgepoetste bol dat in 2024 één op de vijf verkochte auto’s elektrisch is. U had die ochtend net in de krant gelezen dat Volkswagen voor het eerst een elektrisch busje heeft gemaakt, met een actieradius van 75 kilometer. Een behoorlijke range, zeker voor die tijd. Dan is de beleggingsbeslissing snel gemaakt. U koopt snel VW-aandelen en weet dat het wel goed zit met uw pensioen. In 2024 kijkt u weer naar uw VW-aandelen en u ziet dat ze niet eens de brede index hebben bijgehouden. Dat kan gebeuren, maar het is niet wat u had verwacht. Nog een voorbeeld. In 2000 zag u al dat we twintig jaar later alles met een telefoonachtig apparaatje zouden doen, zelfs op het internet surfen. En dat apparaat hadden we altijd bij ons. Het is de lifeline met de rest van de wereld. Wie gaat er tegenwoordig nog de deur uit zonder? Op dat moment was er het beursgenoteerde bedrijf Palm. Met een Palm kon je bellen, het was een adresboek en je agenda stond erin. En belangrijker, Palm was de eerste met de technologie om draadloos connectie te maken met het internet. Dan moest je wel in deze marktleider beleggen, toch? Het resultaat: de concurrentie haalde Palm keihard in en niemand heeft ooit meer van het bedrijf gehoord. Het beleggingsresultaat? In 2000 was Palm $45 mrd waard. In 2010 werd het uit zijn lijden verlost door een overname van $1,2 mrd door Hewlett Packard. Dat was overigens nog een heel rijkelijk bod, want een paar jaar later werd deze overname volledig afgeschreven. Nog eentje dan. In datzelfde jaar zag u in de bol ook dat mensen met hun telefoon foto’s maakten en die naar familie en vrienden stuurden. En op het internet plaatsten. Logisch dat je dan in KPN moet beleggen. De koers stond toen boven de 100 gulden … Misschien overbodig om te noemen, maar er is geen aandelensplitsing geweest. Ik moest aan deze voorbeelden denken toen ik de enorme investeringen van de grote vier technologiebedrijven zag. Een kleine $200 mrd alleen al in 2024. Deze grote vier zijn goed voor 54% van Nvidia’s omzet. En beleggers zijn er blij mee, want de cloud en AI zijn de toekomst. Daar heb je geen glazen bol voor nodig. Die blijheid doet me denken aan die van KPN’s aandeelhouders in 2000. Nee, zo’n glazen bol is leuk, maar het wil niet zeggen dat je er ook geld mee kan verdienen. Mocht u er een tegenkomen die werkt, kijk dan vooral naar de koersenpagina’s. Daar heb je wel wat aan. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
De Duitse overheid is wakker geworden. Zij wil een pensioenfonds oprichten, om te voorkomen dat de pensioenuitkeringen onbetaalbaar worden. Op zich een goed idee, het land is in een rap tempo aan het vergrijzen en het gros van de huidige pensioenen wordt door de overheid betaald. De pensioenrekening is nu al opgelopen tot €110 mrd per jaar. Duitsland wil ieder jaar €12 mrd uitlenen aan het nieuwe fonds, dat het geld dan in aandelen belegt. Die pensioenpot moet uiteindelijk uitgroeien tot een vermogen van €200 mrd in 2035. Ik heb het even nagerekend, dan moet je op aandelen 8,5% per jaar verdienen. Dat is ambitieus, om het zachtjes uit te drukken. Even ter vergelijking, ons pensioenvermogen is €1500 mrd. En er zijn ongeveer vijfmaal zoveel Duitsers als Nederlanders. Maar, zoals gezegd, op zich is het een goed idee. Aandelen leveren op langere termijn een hoger rendement op. Al is het wel beleggen met geleend geld. Wij hebben de pensioenpot over een lange periode opgebouwd met een deel van ons salaris. Bovendien hebben we net een prachtige aandelenperiode achter de rug, met rendementen die ver boven het historische gemiddelde liggen. Op zich is het vreemd dat het fonds wil gaan beleggen met geleend geld. Want Duitsers hebben van nature een antipathie voor risico. Daarom bezit slechts 40% van de bevolking een huis. In andere landen is dat percentage veel hoger. Het verklaart ook waarom men zo weinig in aandelen belegt. Volgens de Oecd bestaat de gemiddelde Duitse beleggingsportefeuille voor slechts 10% uit aandelen. Bij Amerikanen ligt dat percentage op 40. En uit recent onderzoek bleek ook nog eens dat áls Duitsers uiteindelijk gaan beleggen, ze er slecht in zijn. Een van de belangrijkste verklaringen daarvoor is dat ze van nature pessimistisch zijn ingesteld. En pessimisten maken minder rendement dan optimisten. Ze kunnen niet zo goed tegen verlies. Misschien is dat de reden voor de enorme gedrevenheid van Duitse voetballers om in die laatste minuut toch nog even de beslissende goal te maken. Bovendien zijn Duitsers extreem slecht in het timen van de beurs. Ze durven niet te beleggen als de markten omhooggaan, maar zijn net zo somber als ieder ander op de bodem van de beurs. Dat is jammer, wel de downside, maar niet de upside van hun beleggingen. Een prachtig voorbeeld is de oprichting van de technologiebeurs Neue Markt in 1997. Het moest de Duitse versie van de Nasdaq worden. Na het klappen van de internetbubbel werd deze markt in 2001 weer gesloten. Ik vrees met grote vreze. De voortekenen zijn slecht. Duitsers zijn slecht in beleggen en slecht in timen. En dan willen ze nu, net na een prachtige aandelenperiode, pensioenvermogen opbouwen door te beleggen in aandelen met geleend geld. Dat klinkt als een recept voor ellende. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
C
Column Corné van Zeijl | BNR
Met beleggen kun je niet vroeg genoeg beginnen. Maar sommige beleggingen zijn niet geschikt voor hele jonge mensen. Een daarvan is RCI Hospitality Holdings. De basis van dat bedrijf zijn de dertig Rick’s toplessnachtclubs. De Engelse vertaling is gentlemen’s club, maar die term kent men niet in de VS. Bloomberg noemt het adult entertainment, entertainment voor volwassenen. De beursticker voor RCI Hospitality Holdings is dan ook RICK. Alle overige activiteiten liggen in dezelfde lijn. De naam werd geboren toen de oprichters een dronken man tegenkwamen die naar een striptent wilde en hen naar Rick’s vroeg. Die club bestond helemaal niet, maar ze dachten dat als potentiële klanten daar automatisch naar vragen, dan zal het wel een goede naam zijn. Daarvoor heetten de clubs Trump’s. Je verwacht het niet. Stripclubs worden gezien als een vroege economische indicator. Ze zijn de eerste die het merken als het wat minder gaat met de economie. Bedrijven moeten dan de kosten in de gaten houden, en ook klanten letten op de kleintjes en laten deze bezoekjes als eerste varen. Sinds begin 2023 is de koers van het aandeel meer dan gehalveerd, terwijl de brede S&P 500-index met 34% is gestegen. En de verwachte winsten zijn in lijn met deze cijfers gedaald. In Nederland hebben we geen beursgenoteerde stripclubs, maar we hebben wel bedrijven zoals Randstad. Wellicht een beetje een saaie en teleurstellende vergelijking voor sommige lezers. Maar uitzendbureaus zijn ook een goede voorspeller voor de economie. Immers, als het wat slechter gaat met de economie, gaan uitzendkrachten er als eerste uit. En hoewel de arbeidsmarkt nog steeds erg krap is, zien we nu al dat bij vrijwel alle uitzenders de verwachte winsten dalen. De koers van Randstad is dit jaar al met 22% gedaald. Goed voor de op een na slechtste plek in de AEX. Bij concurrenten Manpower, Hays en PageGroup is het beeld niet anders. Alleen Adecco is een uitzondering, maar dat heeft het zichzelf in de afgelopen decennia erg moeilijk gemaakt. Te veel dure overnames met een verkeerde timing. Met een beetje zelfhulp moet die winst daar wel omhoog kunnen. Vorige week kwam PageGroup al met een winstwaarschuwing. Opvallend is wel dat vooral de permanente plaatsing van werknemers bij klanten dramatisch was. De omzet daalde met 13%. Bij de uitzendkrachten ‘slechts’ met 10%. Ik ben altijd op zoek naar goede, originele economische indicatoren. Ik ben echter niet van plan om stripclubs te gaan bezoeken om te weten of het beter of slechter met de economie gaat. Mocht een lezer daar wel informatie over hebben, dan hou ik me van harte aanbevolen. Onder strikte anonimiteit natuurlijk. Tot die tijd kijk ik maar naar die saaie Randstad-aandelen. Over de column van Corné van Zeijl Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com . Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD. See omnystudio.com/listener for privacy information.…
플레이어 FM에 오신것을 환영합니다!
플레이어 FM은 웹에서 고품질 팟캐스트를 검색하여 지금 바로 즐길 수 있도록 합니다. 최고의 팟캐스트 앱이며 Android, iPhone 및 웹에서도 작동합니다. 장치 간 구독 동기화를 위해 가입하세요.
Daily Deals
Daily Deals
Column Corné van Zeijl | BNR와 비슷한 콘텐츠
Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.
…
continue reading
Hét zakelijke nieuwsprogramma van de Nederlandse radio. Presentatie: Thomas van Zijl. Elke dag een nieuwe editie online, en elke dag om 12.00 uur te horen op BNR Nieuwsradio.
…
continue reading
Presentatoren Diana Matroos en Art Rooijakkers gaan in gesprek met de hoofdrolspelers van de belangrijkste dossiers in Nederland.
…
continue reading
Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.
…
continue reading
Mark Beekhuis en Ben van der Burg gaan wekelijks in gesprek met spraakmakende experts over technologische ontwikkelingen en de impact op onze samenleving. Technologie is overal. In onze broekzak, om ons heen en soms zelfs op ons hoofd. De Technoloog duikt iedere week in een nieuw aspect van deze eeuwig fascinerende wereld. De Technoloog schuwt geen enkel onderwerp. Van AI naar ruimtevaart, van chips naar het metaverse en van mobiele telefonie naar ICT-recht. Hoe veranderen nieuwe regels de t ...
…
continue reading
BNR Perestrojkast is de enige echte podcast van BNR over Midden- en Oost-Europa. Van Praag tot aan Vladivostok, en van Riga tot Tbilisi. Elke 14 dagen een nieuwe, verse aflevering met grote, internationale onderwerpen.
…
continue reading
Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.
…
continue reading
Tech verandert onze wereld, in De Grote Tech Show (DGTS) hoor je hoe. Joe van Burik en Ben van der Burg spreken met innovatieleiders en analyseren de techwereld, van AI tot cybersecurity en social media tot quantumcomputers. Techpodcast De Grote Tech Show (DGTS) is dé techpodcast (en radioshow) voor iedereen die technologie en innovatie echt wil begrijpen. Over AI (of: kunstmatige intelligentie), chips, cloud, cyberveiligheid, social media, quantum en entertainment. Hier hoor je hoe technolo ...
…
continue reading
Iedere zaterdag selecteert de redactie van Met het Oog op Morgen de mooiste gesprekken van de afgelopen week.
…
continue reading
Voor tech-nieuws, van AI tot chips en cybersecurity tot social media, is Tech Update de eerste én de beste korte podcast. Elke ochtend én middag hoor je daarover Joe van Burik, Niels Kooloos, Maxim van Mil, Stijn Goossens of Rosanne Peters in enkele minuten.
…
continue reading
Player FM -팟 캐스트 앱
Player FM 앱으로 오프라인으로 전환하세요!
Player FM 앱으로 오프라인으로 전환하세요!
))
